فلودیپین

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف فلودیپین

فلودیپین یک بلوکر کانال کلسیمی دی هیدروپیریدینی با فعالیت های مشابه با نیفیدپین است و در درمان فشار خون و درد قفسه صدری کاربرد دارد.
فلودیپین به صورت خوراکی و عموماً با فرمول آزادسازی اصلاح شده جهت تجویز یکبار در روز در صبح داده می شود. در فشار خون دوز آغازین معمول 5mg روزانه و خوراکی می باشد که در صورت نیاز تنظیم می گردد. دوز معمول نگهداری 5/2 تا mg 10 روزانه می باشد و معمولاً دوزهایی بیش از 20mg مورد نیاز نمی باشند. در آنژین دوز معمول آغازین 5mg روزانه می باشد که در صورت نیاز تا 10mg روزانه قابل افزایش است. در افراد مسن و بیماران مبتلا به اختلالات کبدی ممکن است دوزهای کمتری لازم شوند.

فارماکوکینتیک فلودیپین

فلودیپین تقریباً به طور کامل بعد از تجویز خوراکی از طریق مسیر گوارشی جذب می گردد ولی تحت متابولیسم وسیع اولیه قرار می گیرد و زیست دستیابی آن حدود 15% می باشد. (بین 10 تا 25%) و به طور وسیع در روده و کبد متابولیزه می شود و تقریباً کاملاً به شکل متابولیت هایش دفع می شود و حدود 70% دوز تجویزی از طریق ادرار و مابقی از طریق مدفوع خارج می گردد. نیمه عمر حذف نهایی بعد از تجویز خوراکی فرآورده آن با آزادسازی بلافاصله حدود 11 تا 16 ساعت می باشد اما در مورد فرمول آزادسازی اصلاح شده آن، طولانی تر است. فلودیپین حدود 99% به پروتئین های پلاسما متصل می شود (عمدتاً آلبومین).

عوارض جانبی فلودیپین

همانند آنچه راجع به بلوکرهای کانال کلسیمی دی هیدروپپریدینی گفته شد.

تداخلات دارویی فلودیپین

همانند آنچه راجع به بلوکرهای کانال کلسیمی دی هیدروپپریدینی گفته شد.