ایبوپروفن یک داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAID) است که برای تسکین درد، کاهش التهاب و تب استفاده می‌شود. موارد مصرف تخصصی این دارو عبارت‌اند از: 1. آرتریت روماتوئید و استئوآرتریت: ایبوپروفن برای کاهش علائم و نشانه‌های آرتریت روماتوئید و استئوآرتریت مؤثر است. 2. دردهای خفیف تا متوسط: این دارو برای تسکین دردهای خفیف تا متوسط مانند سردرد، دندان‌درد، کمردرد و دردهای عضلانی استفاده می‌شود. 3. دیسمنوره اولیه: ایبوپروفن در کاهش دردهای قاعدگی مؤثر است. 4. تب: این دارو برای کاهش تب در بزرگسالان و کودکان بالای ۶ ماه استفاده می‌شود. 5. بستن مجرای شریانی باز (Patent Ductus Arteriosus): ایبوپروفن به‌صورت وریدی برای بستن مجرای شریانی باز در نوزادان نارس استفاده می‌شود. 6. بیماری فیبروز کیستیک: استفاده از دوزهای بالای ایبوپروفن می‌تواند به کاهش التهاب و کاهش ورود سلول‌های پلی‌مورفونوکلئر به ریه‌ها در بیماران مبتلا به فیبروز کیستیک کمک کند. 7. هیپوتانسیون ارتواستاتیک: ایبوپروفن می‌تواند با القای احتباس سدیم و مقابله با اثرات دیورتیک‌ها، برای بیماران مبتلا به هیپوتانسیون ارتواستاتیک مفید باشد.
