ایبوپروفن

قرص ایبوپین ، محصول داروسازی تهران شیمی

موارد مصرف:
ایبوپروفن یک داروی ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAID) است که برای کاهش درد و التهاب و تب مورد استفاده قرار می‌گیرد. برخی از موارد مصرف آن عبارتند از:
- درد خفیف تا متوسط مانند درد دندان، سردرد، درد عضلانی، درد مفاصل (آرتریت)، و دردهای قاعدگی
- تب در کودکان و بزرگسالان
- آرتریت روماتوئید و سایر اختلالات التهابی مفصلی
- التهاب ناشی از بیماری‌های مانند گلودرد یا عفونت‌های دستگاه تنفسی فوقانی

اثربخشی و آمار علمی:
مطالعات مختلف نشان داده‌اند که ایبوپروفن در تسکین دردهای خفیف تا متوسط مانند درد عضلانی، سردرد، و درد مفاصل مؤثر است. همچنین در کاهش تب و کنترل التهاب در بیماری‌هایی مانند آرتریت مؤثر است.
آمار اثربخشی: در یک مطالعه بالینی، ایبوپروفن برای تسکین درد شدید بعد از جراحی دندان و همچنین در درمان درد ناشی از آرتریت روماتوئید، اثربخشی بیشتری نسبت به داروهای مشابه نشان داد.

مقدار مصرف:
مقدار مصرف ایبوپروفن بستگی به نوع بیماری و وضعیت بیمار دارد، اما معمولاً برای بزرگسالان:
برای درد: 200 تا 400 میلی‌گرم هر 4 تا 6 ساعت (با حداکثر دوز 1200 میلی‌گرم در روز)
برای آرتریت روماتوئید: ممکن است دوزهای بالاتری تا 2400 میلی‌گرم در روز تجویز شود. برای کودکان، دوز بسته به وزن کودک محاسبه می‌شود. حتماً با پزشک مشورت کنید تا دوز صحیح را بیابید.

خطرات مصرف طولانی‌مدت:
مصرف طولانی‌مدت ایبوپروفن می‌تواند منجر به عوارض زیر شود:
زخم معده و خونریزی گوارشی: ایبوپروفن می‌تواند به غشای معده آسیب بزند.
مشکلات کلیوی: مصرف طولانی‌مدت می‌تواند به عملکرد کلیه آسیب بزند.
افزایش فشار خون: استفاده مداوم از ایبوپروفن ممکن است فشار خون را افزایش دهد.
مشکلات قلبی: استفاده طولانی‌مدت ممکن است خطر ابتلا به حملات قلبی و سکته را افزایش دهد.

مکانیسم اثر:
ایبوپروفن با مهار آنزیم‌های COX-1 و COX-2 عمل می‌کند. این آنزیم‌ها مسئول تولید پروستاگلاندین‌ها هستند که باعث التهاب، درد و تب می‌شوند. با مهار این آنزیم‌ها، ایبوپروفن از ایجاد پروستاگلاندین‌ها جلوگیری کرده و در نتیجه التهاب و درد کاهش می‌یابد.

عوارض جانبی:
- مشکلات گوارشی: تهوع، استفراغ، سوزش معده
- مشکلات کلیوی: کاهش تولید ادرار یا تورم پاها
-واکنش‌های آلرژیک: کهیر، تورم صورت، تنفس مشکل
- افزایش فشار خون
اختلالات کبدی: نادر اما ممکن است

راهنمایی برای کاهش عوارض جانبی:
- ایبوپروفن را همراه با غذا مصرف کنید تا از آسیب به معده جلوگیری شود.
 -مصرف ایبوپروفن را به مدت طولانی بدون مشورت با پزشک ادامه ندهید.
 -در صورت بروز علائم غیرعادی مانند درد قفسه سینه، خونریزی گوارشی یا تورم، بلافاصله با پزشک خود مشورت کنید.

تداخلات دارویی و غذایی:
دارویی: ایبوپروفن می‌تواند با داروهای ضد انعقادی (مثل وارفارین)، داروهای فشار خون، داروهای مدر (دیورتیک‌ها) و سایر NSAID‌ها تداخل داشته باشد.
غذایی: مصرف ایبوپروفن با الکل می‌تواند خطر خونریزی گوارشی را افزایش دهد.

مشاوره درباره ارتباط داروهای مختلف:
اگر شما داروهایی مانند وارفارین (برای رقیق کردن خون)، لیتیوم (برای افسردگی)، یا داروهای فشار خون می‌خورید، ایبوپروفن ممکن است اثرات آن‌ها را تغییر دهد. در چنین شرایطی، از پزشک خود راهنمایی بگیرید.

منع مصرف:
در بیماری‌های معده و روده: افرادی که سابقه زخم معده، خونریزی گوارشی یا کولیت دارند نباید ایبوپروفن مصرف کنند.
بارداری: مصرف ایبوپروفن در سه‌ماهه سوم بارداری باید محدود شود زیرا ممکن است بر رشد جنین و عملکرد کلیه تأثیر بگذارد.
شیردهی: ایبوپروفن در مقادیر کم در شیر مادر ترشح می‌شود، اما به طور کلی مصرف آن در دوران شیردهی ایمن است.
رده سنی: در کودکان زیر 6 ماه بهتر است از ایبوپروفن استفاده نشود.

پیش از مصرف ایبوپروفن:
- در صورت بارداری، شیردهی، یا مشکلات پزشکی مانند آسم، حساسیت، زخم معده، بیماری‌های قلبی، کبدی یا کلیوی، فشار خون بالا یا سابقه حساسیت به داروهای ضد درد به پزشک اطلاع دهید.
- در افراد بالای ۶۵ سال با احتیاط مصرف شود.
- لیست داروهای مصرفی خود را به پزشک بدهید.

توصیه‌های ایبوپروفن:
- ممکن است پزشک شما برای کاهش احتمال عوارض گوارشی، ایبوپروفن را با مقدار کم تجویز کند. در صورتی که نیاز به مصرف طولانی‌مدت دارو دارید، پزشک می‌تواند داروهای محافظت‌کننده از معده تجویز کند.
- در صورت مصرف طولانی‌مدت، تحت نظر پزشک خود بمانید و آزمایشات دوره‌ای لازم را انجام دهید.
- اگر مبتلا به آسم هستید، ممکن است علائمی مانند خس‌خس سینه و مشکل تنفسی با مصرف این دارو تشدید شود. در صورت بروز این علائم، دارو را قطع کرده و به پزشک مراجعه کنید.
- در صورت قصد عمل جراحی یا درمان دندانپزشکی، به پزشک خود در مورد مصرف ایبوپروفن اطلاع دهید.

نکات در خصوص شرایط نگهداری دارو:
- ایبوپروفن را در دمای اتاق (بین 15 تا 30 درجه سانتی‌گراد) و در مکانی خشک و دور از دسترس کودکان نگهداری کنید.
- از انجماد ایبوپروفن خودداری کنید.

هنگام فراموش کردن یک دوز چه کنیم؟
اگر یک دوز ایبوپروفن را فراموش کرده‌اید، به محض یادآوری آن را مصرف کنید، اما اگر زمان دوز بعدی نزدیک است، از مصرف دوز فراموش‌شده خودداری کنید و برنامه مصرف دارو را به طور منظم ادامه دهید.

مراقبت‌های پس از درمان:
- در صورت بروز هرگونه عوارض جانبی یا علائم جدید، به پزشک خود مراجعه کنید.
- مراقب فشار خون و سلامت کلیه‌هایتان باشید.

باید و نبایدهای غذایی:
- از مصرف الکل و غذاهای چرب در حین مصرف ایبوپروفن خودداری کنید.
- مصرف فیبر و آب کافی در رژیم غذایی می‌تواند به کاهش مشکلات گوارشی کمک کند.

نکات تغذیه‌ای و مکمل‌ها:
- ویتامین‌های C و E: به کاهش التهاب و آسیب‌های اکسیداتیو کمک می‌کنند.
- آسیدهای چرب امگا 3: ممکن است به کاهش التهاب کمک کند.
-مگنزیم: به بهبود عملکرد عضلات کمک کرده و ممکن است دردهای عضلانی را کاهش دهد.

هشدارها:
ایبوپروفن را بدون مشورت پزشک بیشتر از مدت توصیه‌شده مصرف نکنید.
در صورت بروز علائم حساسیت شدید مانند مشکلات تنفسی یا ورم صورت، مصرف دارو را متوقف کرده و فوراً به پزشک مراجعه کنید.

اثر روی آزمایشات:
مصرف ایبوپروفن می‌تواند نتایج برخی آزمایشات مانند عملکرد کبد و کلیه را تحت تأثیر قرار دهد.

زمان شروع اثر دارو:
ایبوپروفن معمولاً ظرف 30 دقیقه تا 1 ساعت پس از مصرف اثر خود را شروع می‌کند.

میزان وابستگی یا اعتیاد:
ایبوپروفن هیچ‌گونه اثر وابستگی یا اعتیادی ندارد.

اثرات طولانی‌مدت دارو:
استفاده طولانی‌مدت از ایبوپروفن ممکن است منجر به آسیب به کلیه‌ها، افزایش فشار خون و مشکلات گوارشی شود.

اطلاعات درباره روش‌های مکمل درمان:
درمان‌های مکمل مانند فیزیوتراپی و ماساژ درمانی می‌توانند در کنار مصرف ایبوپروفن برای کاهش درد مفاصل و عضلات مفید باشند.

مقایسه ایبوپروفن با داروهای مشابه:
- دیکلوفناک: مشابه ایبوپروفن است ولی ممکن است برای معده حساس‌تر باشد.
- ناپروکسن: به طولانی‌مدت بودن اثر معروف است و در برخی افراد ممکن است به میزان کمتری عوارض گوارشی ایجاد کند.

قرص ایبوپین ، محصول داروسازی تهران شیمی

سوالات متداول در مورد ایبوپروفن :
آیا ایبوپروفن برای درد دندان مناسب است؟
بله، ایبوپروفن برای تسکین دردهای خفیف تا متوسط مانند درد دندان مناسب است.

آیا ایبوپروفن باعث آسیب به معده می‌شود؟
در صورت مصرف طولانی‌مدت یا بدون غذا، ممکن است به معده آسیب برساند.

آیا ایبوپروفن برای کودکان مناسب است؟
ایبوپروفن در دوزهای مناسب برای کودکان قابل استفاده است، اما همیشه باید طبق توصیه پزشک باشد.

آیا ایبوپروفن می‌تواند باعث افزایش فشار خون شود؟
بله، مصرف ایبوپروفن به‌ویژه در طولانی‌مدت می‌تواند فشار خون را افزایش دهد.

چه زمانی باید ایبوپروفن را مصرف کرد؟
ایبوپروفن باید پس از غذا برای کاهش عوارض گوارشی مصرف شود.

داروهای مرتبط:
آموکسی سیلین
متوکاربامول
 پردنیزولون
پین مکس: مناسب برای سردرد

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف ایبوپروفن

ایبوپروفن یک داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAID) است که برای تسکین درد، کاهش التهاب و تب استفاده می‌شود.
موارد مصرف تخصصی این دارو عبارت‌اند از:
1. آرتریت روماتوئید و استئوآرتریت: ایبوپروفن برای کاهش علائم و نشانه‌های آرتریت روماتوئید و استئوآرتریت مؤثر است.
2. دردهای خفیف تا متوسط: این دارو برای تسکین دردهای خفیف تا متوسط مانند سردرد، دندان‌درد، کمردرد و دردهای عضلانی استفاده می‌شود.
3. دیسمنوره اولیه: ایبوپروفن در کاهش دردهای قاعدگی مؤثر است.
4. تب: این دارو برای کاهش تب در بزرگسالان و کودکان بالای ۶ ماه استفاده می‌شود.
5. بستن مجرای شریانی باز (Patent Ductus Arteriosus): ایبوپروفن به‌صورت وریدی برای بستن مجرای شریانی باز در نوزادان نارس استفاده می‌شود.
6. بیماری فیبروز کیستیک: استفاده از دوزهای بالای ایبوپروفن می‌تواند به کاهش التهاب و کاهش ورود سلول‌های پلی‌مورفونوکلئر به ریه‌ها در بیماران مبتلا به فیبروز کیستیک کمک کند.
7. هیپوتانسیون ارتواستاتیک: ایبوپروفن می‌تواند با القای احتباس سدیم و مقابله با اثرات دیورتیک‌ها، برای بیماران مبتلا به هیپوتانسیون ارتواستاتیک مفید باشد

مکانیسم اثر ایبوپروفن

1. مهار آنزیم سیکلوکسیژناز (COX-1 و COX-2):
• ایبوپروفن به‌طور برگشت‌پذیر فعالیت آنزیم‌های سیکلوکسیژناز نوع 1 (COX-1) و نوع 2 (COX-2) را مهار می‌کند. این آنزیم‌ها مسئول تبدیل اسید آراشیدونیک به پروستاگلاندین‌ها هستند.
• پروستاگلاندین‌ها مواد شیمیایی هستند که نقش کلیدی در ایجاد التهاب، درد و تب ایفا می‌کنند. با کاهش سطح پروستاگلاندین‌ها، ایبوپروفن باعث تسکین علائم می‌شود.

2. کاهش تولید پروستاگلاندین‌های التهابی:
• پروستاگلاندین‌های مرتبط با COX-2 عمدتاً مسئول ایجاد التهاب، درد و افزایش دمای بدن در محل‌های آسیب‌دیده هستند.
• مهار COX-2 منجر به کاهش التهاب و تسکین درد می‌شود.

3. اثرات بر سیستم عصبی مرکزی (CNS):
• ایبوپروفن علاوه بر اثرات محیطی، بر سیستم عصبی مرکزی نیز تأثیر می‌گذارد. با مهار سنتز پروستاگلاندین‌ها در هیپوتالاموس، ایبوپروفن باعث کاهش تب می‌شود.

4. مهار مسیر لوکوترین‌ها (غیرمستقیم):
• با کاهش تبدیل اسید آراشیدونیک به پروستاگلاندین‌ها، مسیر لوکوترین‌ها نیز کمتر فعال می‌شود. این مکانیسم به کاهش التهاب و تحریک پاسخ‌های ایمنی کمک می‌کند.

ویژگی‌های فارماکولوژیک:
1. مهار COX-1: این مهار ممکن است عوارض گوارشی مانند زخم معده و خونریزی ایجاد کند.
2. مهار COX-2: این مهار مسئول اثرات درمانی مانند کاهش التهاب، درد و تب است.
3. وابستگی به دوز: ایبوپروفن عمدتاً در دوزهای بالا تأثیر بیشتری بر COX-2 و اثرات ضدالتهابی دارد.

فارماکوکینتیک ایبوپروفن

1. جذب:
• ایبوپروفن پس از مصرف خوراکی به‌سرعت و به‌طور کامل از دستگاه گوارش جذب می‌شود.
• زمان رسیدن به حداکثر غلظت پلاسمایی (Tmax) معمولاً بین 1 تا 2 ساعت پس از مصرف است.
• فرم‌های مایع ممکن است جذب سریع‌تری نسبت به قرص‌ها داشته باشند.

2. توزیع :
• ایبوپروفن به‌طور گسترده در بافت‌های بدن توزیع می‌شود و به پروتئین‌های پلاسما، به‌ویژه آلبومین، با درصد بالایی (90-99%) متصل می‌شود.
• این دارو در مایع سینوویال تجمع می‌یابد که می‌تواند به اثرات درمانی در بیماری‌های مفصلی کمک کند.

3. متابولیسم:
• ایبوپروفن یک ترکیب کایرال است که به‌صورت راسمیک (مخلوطی از ایزومرهای S و R) تجویز می‌شود.
• ایزومر S-(+)-ایبوپروفن فعالیت ضدالتهابی بیشتری دارد.
• در بدن، بخشی از ایزومر R-(-)-ایبوپروفن به ایزومر S-(+)-ایبوپروفن تبدیل می‌شود.
• متابولیسم اصلی ایبوپروفن در کبد از طریق اکسیداسیون و کونژوگاسیون صورت می‌گیرد و متابولیت‌های غیر فعال تولید می‌شوند.

4. دفع:
• نیمه‌عمر حذفی ایبوپروفن در پلاسما حدود 1 تا 3 ساعت است.
• دفع عمدتاً از طریق کلیه‌ها به‌صورت متابولیت‌های غیر فعال صورت می‌گیرد.
• کمتر از 1% دارو به‌صورت تغییرنیافته در ادرار دفع می‌شود.

5. ویژگی‌های فارماکوکینتیکی در جمعیت‌های خاص:
• کودکان: فارماکوکینتیک ایبوپروفن در کودکان بالای 6 ماه مشابه بزرگسالان است، اگرچه کودکان خردسال ممکن است نرخ کلیرانس بالاتری داشته باشند.
• سالمندان: در افراد مسن، تغییرات فارماکوکینتیکی قابل توجهی گزارش نشده است، اما باید به عملکرد کلیه و کبد توجه شود.
• بیماران مبتلا به فیبروز کیستیک: مطالعات نشان داده‌اند که این بیماران ممکن است نیاز به دوزهای متفاوتی داشته باشند.

6. ملاحظات بالینی:
• به‌دلیل اتصال بالای ایبوپروفن به پروتئین‌های پلاسما، در صورت مصرف همزمان با داروهای دیگر که اتصال پروتئینی بالایی دارند، ممکن است تداخلات دارویی رخ دهد.
• در بیماران با اختلالات کلیوی یا کبدی، تنظیم دوز ممکن است ضروری باشد.

منع مصرف ایبوپروفن

1. حساسیت مفرط به ایبوپروفن یا سایر NSAIDها:
o بیمارانی که سابقه واکنش‌های آلرژیک شدید مانند آنافیلاکسی، کهیر یا آسم پس از مصرف ایبوپروفن یا سایر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAID) دارند، نباید ایبوپروفن مصرف کنند.

2. آسم حساس به آسپیرین (Aspirin-Sensitive Asthma):
o بیمارانی که به "تریاد آسپیرین" مبتلا هستند، یعنی ترکیبی از آسم، رینیت با یا بدون پولیپ بینی، و حساسیت به آسپیرین یا سایر NSAIDها، در معرض خطر برونکواسپاسم شدید و بالقوه کشنده قرار دارند و نباید ایبوپروفن مصرف کنند.

3. جراحی بای‌پس عروق کرونر (CABG):
o ایبوپروفن برای تسکین درد در دوره پس از عمل جراحی بای‌پس عروق کرونر منع مصرف دارد، زیرا می‌تواند خطر عوارض قلبی‌عروقی را افزایش دهد.

4. زخم‌های گوارشی فعال یا خونریزی:
o بیمارانی که زخم‌های فعال معده یا دوازدهه، یا خونریزی گوارشی دارند، نباید ایبوپروفن مصرف کنند، زیرا NSAIDها می‌توانند خطر خونریزی و زخم‌های گوارشی را افزایش دهند.

5. نارسایی شدید قلبی، کبدی یا کلیوی:
o در بیماران با نارسایی شدید قلبی، کبدی یا کلیوی، مصرف ایبوپروفن می‌تواند وضعیت بیمار را تشدید کند و بنابراین منع مصرف دارد.

6. سابقه واکنش‌های پوستی شدید به NSAIDها:
o بیمارانی که سابقه واکنش‌های پوستی شدید مانند سندرم استیونز-جانسون (SJS) یا نکرولیز اپیدرمال سمی (TEN) پس از مصرف NSAIDها دارند، نباید ایبوپروفن مصرف کنند.

7. بیماری‌های التهابی روده (IBD):
o بیمارانی که به بیماری‌های التهابی روده مانند کرون یا کولیت اولسراتیو مبتلا هستند، باید از مصرف ایبوپروفن خودداری کنند، زیرا NSAIDها می‌توانند علائم این بیماری‌ها را تشدید کنند.

8-سه ماهه سوم بارداری منع مصرف دارد:
می‌تواند منجر به بسته شدن زودهنگام داکتوس آرترزیوس (مجرا در قلب جنین) و عوارض کلیوی در نوزاد شود. همچنین، مصرف آن در این دوره می‌تواند باعث اختلالات خونریزی و کاهش مایع آمنیوتیک شود.( جزء داروهای گروه X طبقه بندی می شود)

عوارض جانبی ایبوپروفن

خوراکی:
عوارض شایع (%10<):
هماتولوژی و انکولوژی: کاهش هموگلوبین
کبدی: افزایش سطح سرمی آلانین آمینوترانسفراز، افزایش سطح سرمی آسپارتات آمینوترانسفراز
عوارض نسبتا شایع (%10-1):
قلبی عروقی: ادم
سیستم اعصاب مرکزی: سرگیجه، سردرد، عصبانیت
پوستی: راش پوستی، راش ماکوپاپولار، خارش
غدد درون ریز و متابولیسم: احتباس آب
گوارشی: درد اپی گاستر (سر دل)، سوزش سر دل، تهوع، کرامپ شکمی، درد شکمی، احساس بادکنک در معده، یبوست، کاهش اشتها، اسهال، سوء هاضمه، نفخ، تهوع و استفراغ، استفراغ
هماتولوژی و انکولوژی: آنمی، افزایش زمان خونریزی
کبدی: افزایش آنزیم های کبدی
گوشی: وزوز گوش
کلیوی: عملکرد غیرطبیعی کلیوی
سایر عوارض (درصد نامشخص):
قلبی عروقی: افزایش فشارخون، سنکوپ، تاکی کاردی
سیستم اعصاب مرکزی: اضطراب، کسالت، سرگیجه
پوستی: افزایش تعریق، کبودی
غدد درون ریز و متابولیسم: تغییرات وزن
گوارشی: التهاب دوازدهه، التهاب مری، التهاب زبان، استفراغ خونی، خونریزی مقعدی، التهاب دهان
ادراری تناسلی: سوزش ادرار، کم ادراری، پروتئین در ادرار
هماتولوژی و انکولوژی: لکوپنی
عفونی: عفونت، سپسیس
عصبی، عضلانی و اسکلتی: سستی، لرزش
کلیوی: نفریت بینابینی
تنفسی: آسم، تنگی نفس

تداخلات دارویی ایبوپروفن

مشخصات کلی تداخلات:
- مهارکننده OAT1
- مهارکننده OAT3
- نفروپاتی ناشی از داروهای مسکن
- تشدید اثرات ضد پلاکت
- افزایش فراهمی زیستی با هیدروکسی پروپیل بتادکس
- کاهش پرفیوژن یا عملکرد کلیوی
- افزایش خطر خونریزی یا آسیب به مخاط دستگاه گوارش
- تشدید هایپرکالمی
- تشدید اثرات افزاینده فشارخون
- تشدید هیپوناترمی
- کاهش‌ آستانه تشنج

تداخلات رده X (پرهیز):
آسه‌متاسین، آمینولوولینیک اسید (سیستمیک)، دکس ایبوپروفن، دکس کتوپروفن، فلوکتافنین، کتورولاک (سیستمیک و نازال)، ماسیمورلین، میفامورتید، مورنیفلومات، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (اختصاصی COX2)، اوماستاکسین، پلوبیپروفن، فنیل بوتازون، تالنیفلومات، تنوکسیکام، اوروکیناز، زالتوپروفن

کاهش اثرات داروها توسط ایبوپروفن:
آلیسکایرن، بلاک کننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II، مهارکننده‌های آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین، بتابلاکرها، اپلرنون، هیدرالازین، ایماتینیب، دیورتیک های لوپ، ماسیمورلین، میفامورتید، دیورتیک های نگه‌دارنده پتاسیم، پروستاگلاندین ها (چشمی)، سالیسیلات ها، مهارکننده‌های اختصاصی باز جذب سروتونین، سینکالید، تیازید و دیورتیک های شبه تیازیدی

کاهش اثرات ایبوپروفن توسط داروها:
عوامل کمپلکس کننده صفراوی، لوماکافتور و ایواکافتور، سالیسیلات ها

افزایش اثرات داروها توسط ایبوپروفن:
مشتقات 5-آمینوسالیسیلیک اسید، داروهای با خاصیت ضد پلاکت، آلیسکایرن، آمینوگلیکوزیدها، آمینولوولینیک اسید (موضعی و سیستمیک)، داروهای ضد انعقاد، آپیکسابان، بمیپارین، مشتقات بیس‌فسفونات ها، سفالوتین، کلاژناز (سیستمیک)، سیکلوسپورین (سیستمیک)، دابیگاتران اتکسیلات، دفراسیروکس، دئوکسی کولیک اسید، دسموپرسین، دکس ایبوپروفن، دی‌کلروفنامید، دیگوکسین، دروسپیرنون، ادوکسابان، انوکساپارین، اپلرنون، هالوپریدول، هپارین، ایبریتومومب تیوکستان، لیتیم، متفورمین، متوترکسات، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (اختصاصی COX2)، اوبینوتوزومب، اوماستاکسین، پمترکسد، پورفیمر، دیورتیک های نگه‌دارنده پتاسیم، پرالاترکسات، کینولون ها، ریواروکسابان، سالیسیلات ها، تاکرولیموس (سیستیمک)، فراورده‌های تنوفوویر، داروهای ترومبولیتیک، تولپریسون، اوروکیناز، ونکومایسین، ورتپورفین، آنتاگونیست های ویتامین کا

افزایش اثرات ایبوپروفن توسط داروها:
آکالابروتینیب، آسه‌متاسین، الکل (اتیل)، بلاک کننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II، مهارکننده‌های آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین، کورتیکواستروئیدها (سیستمیک)، سیکلوسپورین (سیستمیک)، داساتینیب، دکس کتوپروفن، دیکلوفناک (سیستمیک)، امولسیون چربی (برپایه روغن ماهی)، فلبیناک، فلوکتافنین، گلوکزآمین، گیاهان (با خاصیت ضد پلاکت و ضد انعقاد)، ایبروتینیب، اینوترسن، کتورولاک (سیستمیک و نازال)، لیماپروست، دیورتیک های لوپ، مورنیفلومات، مولتی ویتامین/ فلوراید (حاوی ویتامین‌های آ، دی، ای)، مولتی ویتامین/ مینرال (حاوی ویتامین‌های آ، دی، ای، کا و فولات و آهن)، مولتی ویتامین/ مینرال (حاوی ویتامین‌های آ و ای، فاقد آهن)، نفتازون، اسیدهای چرب امگا 3، پلوبیپروفن، پنتوسان پلی سولفات سدیم، پنتوکسی فیلین، فنیل بوتازون، پروبنسید، آنالوگ‌های پروستاسیکلین، مهارکننده‌های اختصاصی باز جذب سروتونین، مهارکننده‌های باز جذب نوراپی نفرین/ سروتونین، سدیم فسفات، تالنیفلومات، تنوکسیکام، تیازید و دیورتیک های شبه تیازید، تیپراناویر، تولپریسون، داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای (آمین نوع سوم)، ویتامین ای (سیستمیک)، وریکونازول، زالتوپروفن، زانوبروتینیب

تداخل با غذا:
پیک غلظت پلاسمایی ممکن است در صورت مصرف با غذا کاهش باید.
راهکار: همراه با غذا مصرف شود.

هشدار ها ایبوپروفن

1. خطر عوارض قلبی-عروقی:
   - توضیح: مصرف طولانی‌مدت ایبوپروفن با افزایش خطر ابتلا به عوارض قلبی-عروقی مانند سکته مغزی و حملات قلبی همراه است. این خطر به خصوص در بیمارانی که سابقه بیماری‌های قلبی-عروقی دارند یا از دوزهای بالای ایبوپروفن استفاده می‌کنند، بیشتر است.  
   - توصیه: در بیماران با سابقه نارسایی قلبی، آنژین پایدار یا فشار خون بالا، استفاده با احتیاط صورت گیرد. 

2. خطر خونریزی گوارشی:
   - توضیح: ایبوپروفن ممکن است خطر ایجاد زخم، خونریزی یا سوراخ شدن معده و روده را افزایش دهد. این عوارض ممکن است بدون هشدار قبلی در بیماران مسن یا کسانی که سابقه بیماری‌های گوارشی دارند، بروز یابد.  
   - توصیه: برای بیماران با سابقه زخم معده، استفاده از ایبوپروفن همراه با محافظ‌های مخاط معده (مانند مهارکننده‌های پمپ پروتون) توصیه می‌شود.

3. نارسایی کلیوی:
   - توضیح: ایبوپروفن می‌تواند باعث کاهش جریان خون کلیوی و در نتیجه آسیب به عملکرد کلیه شود. این مشکل در بیماران مبتلا به بیماری‌های کلیوی، کم‌آبی بدن یا مصرف همزمان دیورتیک‌ها بیشتر مشاهده می‌شود.  
   - توصیه: عملکرد کلیه در بیماران پرخطر باید به دقت پایش شود. 

4. واکنش‌های آلرژیک و آنافیلاکسی:
   - توضیح: ایبوپروفن می‌تواند باعث بروز واکنش‌های حساسیتی شدید، از جمله آنافیلاکسی شود. این مشکل به خصوص در بیماران با سابقه حساسیت به NSAIDها یا آسم حساس به آسپیرین رایج‌تر است.  
   - توصیه: در صورت مشاهده علائم آلرژیک (مانند کهیر، تورم صورت یا دشواری تنفس)، مصرف دارو باید فوراً متوقف شود.

5. اختلالات انعقادی و خطر خونریزی:
   - توضیح: ایبوپروفن با مهار پلاکت‌ها می‌تواند خطر خونریزی را افزایش دهد. این مشکل به خصوص در بیمارانی که داروهای ضدانعقاد مصرف می‌کنند، بیشتر است.  
   - توصیه: در بیماران تحت درمان با وارفارین یا سایر ضدانعقادها، از نزدیک نظارت شود.

6. هشدار در بارداری:
   - توضیح: مصرف ایبوپروفن در سه‌ماهه سوم بارداری می‌تواند باعث بسته شدن زودهنگام داکتوس آرتریوس، عوارض کلیوی و کاهش مایع آمنیوتیک شود.  
   - توصیه: در سه‌ماهه سوم بارداری منع مصرف دارد.

7. تداخل با سایر داروها:
   - توضیح: ایبوپروفن ممکن است اثرات داروهای ضدانعقاد، دیورتیک‌ها، داروهای ضد فشار خون و لیتیم را تغییر دهد.  
   - توصیه: بررسی تداخلات دارویی پیش از شروع درمان الزامی است.

8. خطر افزایش فشار خون:
   - توضیح: مصرف ایبوپروفن ممکن است منجر به افزایش فشار خون شود، به ویژه در بیمارانی که از قبل فشار خون بالا دارند.  
   - توصیه: فشار خون در طول درمان باید پایش شود.

9. هشدار در کودکان:
   - توضیح: در کودکان کمتر از 6 ماه ایمنی و اثربخشی ایبوپروفن به طور کامل تأیید نشده است.  
   - توصیه: در نوزادان تنها با دوز و مدت مشخص شده توسط پزشک متخصص استفاده شود.

10. مصرف در بیماران مبتلا به آسم:
    - توضیح: ایبوپروفن می‌تواند باعث تشدید علائم آسم در بیمارانی شود که آسم حساس به آسپیرین دارند.  
    - توصیه: مصرف این دارو در چنین بیمارانی باید با احتیاط شدید صورت گیرد.

11. احتیاط در سالمندان:
    - توضیح: افراد مسن حساسیت بیشتری به عوارض گوارشی، کلیوی و قلبی دارند.  
    - توصیه: در سالمندان، از دوزهای پایین‌تر و مدت کوتاه‌تر استفاده شود. 

12. هشدار در بیماران مبتلا به بیماری کبدی:
    - توضیح: ایبوپروفن می‌تواند عملکرد کبد را تحت تأثیر قرار دهد و باعث افزایش آنزیم‌های کبدی شود.  
    - توصیه: عملکرد کبد در بیماران با اختلالات کبدی باید مرتباً پایش شود.

توصیه های دارویی ایبوپروفن

توصیه‌های عمومی برای بیمار:  
1. مصرف همراه با غذا یا شیر:  
   ایبوپروفن را همراه با غذا، شیر یا آنتی‌اسید مصرف کنید تا عوارض گوارشی (مانند دل‌درد یا تهوع) کاهش یابد.  

2. عدم تجاوز از دوز توصیه‌شده:  
   دوز توصیه‌شده را رعایت کنید و از مصرف بیش از حد دارو خودداری کنید، زیرا می‌تواند منجر به آسیب به کبد یا کلیه شود.  

3. پرهیز از مصرف طولانی‌مدت بدون مشورت پزشک:  
   برای مصرف طولانی‌مدت ایبوپروفن، با پزشک مشورت کنید. استفاده طولانی ممکن است عوارض جدی مانند خونریزی گوارشی به همراه داشته باشد.  

4. هیدراته ماندن:  
   حین مصرف دارو، به مقدار کافی مایعات بنوشید تا خطر آسیب کلیوی کاهش یابد.  

5. هشدار برای واکنش‌های حساسیتی:  
   در صورت بروز کهیر، تورم، یا تنگی نفس، مصرف دارو را متوقف کرده و فوراً به پزشک مراجعه کنید.  

6. دوری از الکل:  
   مصرف الکل همراه با ایبوپروفن می‌تواند خطر خونریزی معده را افزایش دهد.  

7. اطلاع به پزشک درباره سایر داروها:  
   اگر داروهای دیگری مصرف می‌کنید (مانند ضدانعقادها یا داروهای فشار خون)، پزشک خود را مطلع کنید.  

8. هشدار برای بیماران باردار:  
   ایبوپروفن در سه‌ماهه سوم بارداری ممنوع است. در سه‌ماهه اول و دوم فقط با مشورت پزشک استفاده شود.  

9. عدم استفاده در کودکان کوچک‌تر از 6 ماه:  
   مصرف ایبوپروفن در نوزادان فقط با تجویز پزشک مجاز است.  

10. پایش علائم:  
   اگر علائم شما بدتر شدند، تب بیش از سه روز ادامه داشت یا درد تسکین نیافت، به پزشک مراجعه کنید.  

11. مشاوره در صورت اختلال بینایی:  
   در صورت بروز اختلال در بینایی، با پزشک مشورت کنید، زیرا ممکن است به دلیل آمبلیوپاتی باشد.  

12. حساسیت به نور:  
   از قرار گرفتن در معرض مستقیم آفتاب خودداری کنید یا از ضدآفتاب و محافظ‌های فیزیکی استفاده کنید. 

توصیه‌های تخصصی برای پزشک:  
1. دوز و مدت‌زمان درمان:  
   - بزرگسالان: حداکثر دوز روزانه نباید از 3200 میلی‌گرم تجاوز کند.  
   - کودکان: دوز بر اساس وزن (10-5 میلی‌گرم/کیلوگرم هر 6-8 ساعت) محاسبه شود.  

2. پایش عملکرد کلیه:  
   در بیماران مسن، دهیدراته، یا مبتلا به بیماری‌های کلیوی، پایش دقیق عملکرد کلیه ضروری است.  

3. بررسی عوارض قلبی-عروقی:  
   در بیماران با سابقه بیماری‌های قلبی یا عوامل خطر، از کمترین دوز مؤثر و کوتاه‌ترین دوره استفاده شود.  

4. مصرف در بیماران مبتلا به بیماری‌های گوارشی:  
   بیماران با سابقه زخم یا خونریزی گوارشی باید با احتیاط ایبوپروفن دریافت کنند؛ استفاده از محافظ‌های معده توصیه می‌شود.  

5. هشدار درباره تداخلات دارویی:  
   - با ضدانعقادها (مانند وارفارین) خطر خونریزی افزایش می‌یابد.  
   - دیورتیک‌ها و داروهای فشار خون ممکن است اثر کاهنده کلیوی داشته باشند.  
   - افزایش غلظت پلاسمایی لیتیم ممکن است رخ دهد.  

6. تجویز در بارداری:  
   - سه‌ماهه سوم: منع مصرف مطلق.  
   - سه‌ماهه اول و دوم: تنها در صورت ضرورت و با کمترین دوز ممکن استفاده شود.  

7. تجویز در کودکان:  
   ایمنی و اثربخشی در کودکان زیر 6 ماه مشخص نیست. دوز باید دقیقاً بر اساس وزن تنظیم شود.  

8. پایش علائم عوارض جانبی:  
   پایش بیماران از نظر عوارض گوارشی، واکنش‌های حساسیتی، و افزایش فشار خون ضروری است.  

9. زمان‌بندی مصرف:  
   در بیمارانی با دردهای التهابی صبحگاهی (مانند آرتریت)، مصرف قبل از فعالیت‌های روزانه توصیه می‌شود.  

10. مصرف هم‌زمان با استروئیدها:  
    در صورت مصرف هم‌زمان، خطر خونریزی گوارشی افزایش می‌یابد؛ استفاده با احتیاط انجام شود.  

11. مصرف براساس شکل دارویی:  
   - قرص و کپسول: معمولاً همراه با غذا یا شیر برای کاهش عوارض گوارشی مصرف شود.  
   - شربت: برای کودکان، دوز دقیق باید با استفاده از پیمانه اندازه‌گیری شود.  
   - شیاف: برای بیمارانی که قادر به مصرف خوراکی نیستند، استفاده از شیاف ایبوپروفن توصیه می‌شود.