این دارو یک ترکیب با دوز ثابت از دو عامل ضددیابت خوراکی است: متفورمین (از دسته بیگوانیدها) و گلیبنکلامید (که با نام گلیبوراید نیز شناخته میشود، از دسته سولفونیل اورهها). این ترکیب دو مکانیسم مکمل را برای بهبود کنترل قند خون در بیماران دیابت نوع ۲ ارائه میدهد.
موارد مصرف تأیید شده (توضیحات کاربردی بالینی)مورد مصرف تأیید شده اصلی برای این ترکیب دارویی، درمان دیابت شیرین نوع ۲ در بزرگسالان است. استفاده از این دارو به عنوان درمان کمکی همراه با رژیم غذایی مناسب و ورزش توصیه میشود.
درمان خط اول (به عنوان شروع درمان):
- برای بیمارانی که رژیم غذایی و ورزش به تنهایی منجر به کنترل قند خون کافی نشده است، میتوان این ترکیب را به عنوان یک درمان شروعی در نظر گرفت.
- کاربرد بالینی: این امر به ویژه برای بیمارانی مفید است که نیاز به کاهش قابل توجهی در هموگلوبین گیلکوزیله (HbA1c) دارند، زیرا ترکیب دو دارو اغلب اثر سینرژیک (همافزایی) قویتری نسبت به تکدرمانی دارد. با این حال، به دلیل خطر بالاتر افت قند خون (هیپوگلیسمی) ناشی از گلیبنکلامید، اغلب متفورمین به تنهایی به عنوان خط اول ترجیح داده میشود، مگر اینکه دوزهای پایین ترکیب استفاده شود.
درمان خط دوم (بعد از شکست درمان تکدارویی):
- برای بیمارانی که با استفاده از متفورمین به تنهایی یا گلیبنکلامید (یا دیگر سولفونیل اورهها) به تنهایی به کنترل قند خون کافی نرسیدهاند (بهعنوان مثال، در صورتی که هدف درمانی HbA1c حاصل نشده باشد).
- کاربرد بالینی: این شایعترین سناریوی تجویز است. در این حالت، پزشک با افزودن داروی دوم با مکانیسم متفاوت، به هدف درمانی قند خون دست مییابد. متفورمین مقاومت به انسولین را بهبود میبخشد و تولید گلوکز کبدی را کاهش میدهد، در حالی که گلیبنکلامید ترشح انسولین از لوزالمعده را تحریک میکند. این ترکیب جامعتر، چندین نقص در دیابت نوع ۲ را هدف قرار میدهد.
جایگزینی برای درمان ترکیبی قبلی:
- برای بیمارانی که قبلاً بهصورت جداگانه با متفورمین و گلیبنکلامید (یا دیگر سولفونیل اورهها) تحت درمان بودهاند و قند خون آنها تثبیت و کنترل شده است.
- کاربرد بالینی: مزیت اصلی در این حالت، کاهش تعداد قرصهای مصرفی روزانه و در نتیجه افزایش پایبندی بیمار به رژیم درمانی است، که عامل حیاتی در مدیریت موفقیتآمیز دیابت است.
موارد مصرف خارج از برچسب از آنجا که این ترکیب یک داروی ترکیبی است، موارد مصرف خارج از برچسب آن معمولاً از کاربردهای شناخته شده متفورمین به تنهایی یا گلیبنکلامید به تنهایی در شرایط خاص مشتق میشوند. اما به دلیل خطر هیپوگلیسمی مرتبط با جز گلیبنکلامید، استفاده از این ترکیب در شرایط خارج از برچسب، بهطور گسترده توصیه نمیشود و معمولاً فقط جز متفورمین برای این اهداف استفاده میشود.
مهمترین موارد استفاده خارج از برچسب که اغلب به متفورمین نسبت داده میشوند، عبارتند از:
سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) با مقاومت به انسولین:
- کاربرد بالینی (برای متفورمین): متفورمین به تنهایی معمولاً برای بهبود مقاومت به انسولین، کاهش سطوح آندروژن و کمک به بازگشت چرخههای قاعدگی طبیعی در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک استفاده میشود.
- نکته مهم بالینی در مورد ترکیب: استفاده از ترکیب متفورمین و گلیبنکلامید برای این مورد توصیه نمیشود، زیرا بیماران سندرم تخمدان پلی کیستیک معمولاً دیابت نوع ۲ ندارند و خطر هیپوگلیسمی ناشی از گلیبنکلامید غیرقابل توجیه است.
دیابت بارداری:
- کاربرد بالینی (برای متفورمین یا گلیبنکلامید به تنهایی): در برخی مراکز، متفورمین یا گلیبنکلامید به تنهایی ممکن است برای درمان دیابت بارداری در مواردی که رژیم غذایی و ورزش کافی نبوده است، بهجای انسولین در نظر گرفته شوند.
- نکته مهم بالینی در مورد ترکیب: اگرچه هر دو جزء بهطور جداگانه در مدیریت دیابت بارداری مورد مطالعه قرار گرفتهاند، اما استفاده از ترکیب ثابت آنها معمولاً توصیه نمیشود و رویکرد استاندارد همچنان انسولین یا تکدرمانی با متفورمین یا گلیبنکلامید است.
جمع بندی برای پزشک: در عمل بالینی، ترکیب ثابت متفورمین و گلیبنکلامید تقریباً منحصراً برای مورد مصرف تأیید شده آن، یعنی درمان دیابت نوع ۲، استفاده میشود و کاربرد خارج از برچسب خاصی برای این ترکیب دو دارویی بهطور معمول وجود ندارد. تمرکز باید بر احتیاط در دوز شروع و پایش دقیق برای جلوگیری از هیپوگلیسمی باشد، بهویژه در افراد مسن یا بیماران با نارسایی کلیوی خفیف تا متوسط.
نکته: گلیبنکلامید میتواند خطر هیپوگلیسمی را بهویژه در بیماران مسن یا کسانی که نارسایی کلیوی یا کبدی دارند، افزایش دهد. بنابراین، تعیین دوز باید کاملاً فردی و با احتیاط انجام شود.
من مادرم برای دیابتش فقط این دارو روش تاثیر میکرد که متاسفانه دیگه نمیتونم پیدا کنم خواستم ببینم شما میتونید کمکم کنید ممنون