منیزیم هیدروکساید یک ترکیب معدنی است که هم به عنوان یک ضداسید و هم به عنوان یک ملین سالین استفاده میشود. این دارو با نام تجاری معروف «شیر منیزی» نیز شناخته میشود. این راهنمای جامع بر اساس استانداردهای بینالمللی و برای استفاده پزشکان تدوین شده است.
موارد مصرف تأیید شده موارد مصرف تأیید شده برای منیزیم هیدروکساید شامل دو حوزه اصلی درمانهای گوارشی است که کاربردهای بالینی مشخصی دارند:
۱. ملین
منیزیم هیدروکساید به عنوان یک ملین اسموتیک سالین، با افزایش احتباس آب در روده کوچک، حجم محتوای مدفوع را افزایش داده و موجب اتساع روده میشود. این امر به تحریک پریستالتیس و دفع مدفوع کمک میکند.
کاربرد بالینی برای پزشک: - درمان یبوست کوتاهمدت: این دارو برای تسکین سریع یبوست حاد و موقت به دلیل اثربخشی سریع (معمولاً در عرض ۳۰ دقیقه تا ۶ ساعت) مفید است.
- آمادهسازی روده: گاهی اوقات برای پاکسازی روده قبل از اقدامات تشخیصی (مانند کولونوسکوپی) یا جراحی، به عنوان بخشی از یک رژیم کامل آمادهسازی استفاده میشود.
- ملاحظات دوز: برای اثر ملین، دوزهای بالاتر تجویز میشود. پزشک باید بیمار را از نظر هیدراتاسیون (آبرسانی) پایش کند، به خصوص در افراد مسن یا دارای اختلال عملکرد کلیه.
۲. ضداسید
منیزیم هیدروکساید یک ضداسید موضعی با اثر سریع است. این ترکیب شیمیایی قلیایی است و اسید معده (هیدروکلریک اسید) را خنثی میکند.
کاربرد بالینی برای پزشک: - تسکین علائم سوء هاضمه و سوزش سر دل: این دارو به سرعت اسید اضافی معده را خنثی کرده و تسکین علامتی کوتاهمدت را فراهم میکند. این دارو اغلب در ترکیب با هیدروکسید آلومینیوم (که خاصیت ملین آن را کاهش میدهد) برای درمان علامتی بازگشت اسید (ریفلاکس) و بیماری زخم پپتیک استفاده میشود.
- ملاحظات دوز: برای اثر ضداسیدی، دوزهای پایینتر تجویز میشود و معمولاً پس از غذا و قبل از خواب مصرف میشود. سرعت شروع اثر ضداسیدی این دارو از سایر ترکیبات ضداسید مانند کربنات کلسیم سریعتر است.
موارد مصرف خارج از برچسب منیزیم هیدروکساید دارای یک کاربرد مهم خارج از برچسب است که پزشکان باید از آن آگاه باشند:
۱. درمان هیپوفسفاتمی
- منیزیم هیدروکساید میتواند به عنوان یک متصلشونده فسفات در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی مزمن که دچار افزایش فسفات خون (هیپرفسفاتمی) هستند، استفاده شود.
- مکانیسم اثر: یونهای منیزیم موجود در دارو در دستگاه گوارش با فسفات باند شده و تشکیل نمک فسفات منیزیم نامحلول میدهند. این نمک جذب نمیشود و از طریق مدفوع دفع میگردد، در نتیجه سطح فسفات سرم کاهش مییابد.
کاربرد بالینی برای پزشک: - مدیریت هیپرفسفاتمی در دیالیز: این دارو به عنوان یک عامل کمکی در رژیمهای درمانی برای کنترل سطح فسفات سرم تجویز میشود.
- ملاحظات بالینی حیاتی: استفاده از این دارو به عنوان متصلکننده فسفات باید با احتیاط فراوان و پایش دقیق صورت گیرد، زیرا بیماران کلیوی در معرض خطر تجمع منیزیم (هیپرمنیزمی) هستند. هیپرمنیزمی میتواند منجر به افسردگی دستگاه عصبی مرکزی، ضعف عضلانی و تغییرات در نوار قلب (ECG) شود.
نکات مهم بالینی و هشدارها - اختلال عملکرد کلیه: منیزیم هیدروکساید در بیماران با اختلال شدید کلیوی (نارسایی کلیوی) منع مصرف دارد یا باید با دوزهای بسیار کم و با پایش مداوم سطح منیزیم سرم استفاده شود، زیرا خطر هیپرمنیزمی وجود دارد.
- تداخلات دارویی: منیزیم میتواند جذب بسیاری از داروها، از جمله آنتیبیوتیکها (مانند تتراسایکلینها و فلوروکینولونها) و داروهای ضدتشنج، را کاهش دهد. توصیه میشود این داروها با فاصله زمانی حداقل ۲ تا ۴ ساعت از منیزیم هیدروکساید مصرف شوند.
- اسهال: مهمترین عارضه جانبی منیزیم هیدروکساید به عنوان ضداسید یا ملین، اسهال است که میتواند منجر به عدم تعادل الکترولیتی شود. پزشک باید بیمار را از نظر علائم دهیدراتاسیون (کمآبی) و عدم تعادل الکترولیتی راهنمایی کند.
باسلام نیاز مبرم به سوسپانسیون منیزیم هیدروکساید شرکت سها دارم تو شهر ما پیدا نمیشه شما سفارش نمیفرستین؟