قرص سایمتیدین ایران دارو 200 میلی گرم

درمان کوتاه‌مدت زخم فعال دوازدهه:

• توضیح کاربردی: معمولاً برای دوره‌های ۴ تا ۸ هفته‌ای تجویز می‌شود تا محیط لازم برای بهبود زخم‌های تأیید شده اندوسکوپیک یا رادیوگرافیک فراهم شود. هدف بالینی، تسکین سریع علائم و فراهم کردن فرصت ترمیم برای مخاط آسیب‌دیده است.

حفظ بهبود زخم دوازدهه و کاهش عود:

• توضیح کاربردی: پس از التیام زخم فعال، از دوزهای پایین‌تر سایمتیدین (معمولاً یک بار در روز هنگام خواب) به عنوان درمان نگهدارنده استفاده می‌شود تا از عود زخم‌ها جلوگیری شود. این رویکرد به ویژه در بیمارانی که عوامل خطر آن‌ها قابل رفع نیست، مهم است.

درمان کوتاه‌مدت زخم خوش‌خیم فعال معده:

• توضیح کاربردی: مشابه زخم دوازدهه، برای درمان زخم‌های خوش‌خیم معده (که سرطانی نیستند) در دوره‌های کوتاه به کار می‌رود. تأکید بالینی بر اطمینان از خوش‌خیم بودن زخم قبل از شروع درمان است.

بیماری‌های پاتولوژیک با ترشح بیش از حد اسید:

• توضیح کاربردی: شامل شرایط نادری مانند سندرم زولینگر-الیسون و ماستوسیتوزیس سیستمیک که در آن‌ها ترشح شدید اسید معده اتفاق می‌افتد. در این موارد، از سایمتیدین برای درمان طولانی‌مدت استفاده می‌شود تا ترشح اسید کنترل شود و از عوارض ثانویه (مانند زخم‌های شدید) پیشگیری گردد.

درمان کوتاه‌مدت ازوفاژیت فرسایشی (برگشت اسید به مری):

• توضیح کاربردی: برای درمان آسیب‌های مخاط مری ناشی از برگشت اسید (ازوفاژیت فرسایشی) در بیماران مبتلا به بیماری برگشت اسید معده به مری، که با اندوسکوپی تأیید شده است، تجویز می‌شود.

زگیل‌های مقاوم به درمان:

• توضیح کاربردی: در برخی مطالعات، سایمتیدین برای درمان زگیل‌های شایع مقاوم، به ویژه در کودکان، مورد استفاده قرار گرفته است. فرض بر این است که اثرات تعدیل‌کننده سیستم ایمنی دارو، که ناشی از توانایی آن در مهار سلول‌های سرکوب‌کننده سیستم ایمنی است، می‌تواند به حذف ویروس پاپیلومای انسانی کمک کند. این یک گزینه درمانی با سمیت پایین برای زگیل‌های عودکننده است.

کهیر مزمن ایدیوپاتیک:

• توضیح کاربردی: سایمتیدین به عنوان یک آنتاگونیست گیرنده H2 می‌تواند در ترکیب با آنتاگونیست‌های گیرنده H1 (داروهای ضد حساسیت رایج) برای درمان کهیرهای مزمن که به تنهایی به آنتاگونیست‌های H1 پاسخ نداده‌اند، مفید باشد. افزودن آنتاگونیست H2 می‌تواند از ترشح هیستامین در پوست که عامل کهیر است، جلوگیری کند.

پیشگیری از آسپیراسیون ریوی در جراحی:

• توضیح کاربردی: در بیماران بستری یا قبل از عمل جراحی (به ویژه در موارد اورژانسی که بیمار ناشتا نیست)، می‌توان از سایمتیدین به صورت تزریقی استفاده کرد. هدف کاهش حجم و اسیدیته مایع معده است تا در صورت آسپیراسیون تصادفی به ریه، آسیب کمتری ایجاد شود.

افزایش سطح داروهای خاص:

• توضیح کاربردی: سایمتیدین یک مهارکننده شناخته شده آنزیم‌های سیتوکروم پی ۴۵۰ کبدی است. این ویژگی می‌تواند به طور ناخواسته منجر به افزایش سطح پلاسمایی داروهایی مانند تئوفیلین و وارفارین شود. در شرایط خاص بالینی و تحت پایش دقیق، پزشک می‌تواند از این تداخل برای تقویت یا مدیریت سطوح داروهای دیگر استفاده کند، اگرچه این روش معمولاً به دلیل خطر تداخلات، توصیه نمی‌شود.