موارد مصرف تأیید شده ساکوبیتریل + والزارتانداروی ترکیبی ساکوبیتریل و والزارتان، که یک مهارکننده گیرنده آنژیوتانسین و نپریلایزین (ARNI) است، در حال حاضر به عنوان یک درمان خط اول برای مدیریت نارسایی قلبی مزمن شناخته میشود.
۱. نارسایی مزمن قلبی با کسر تخلیه کاهش یافته
- توضیح بالینی: این اصلیترین و مهمترین کاربرد تأیید شده این دارو است. این دارو برای جایگزینی مهارکنندههای آنزیم مبدل آنژیوتانسین یا مسدودکنندههای گیرنده آنژیوتانسین در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلبی (کلاس II تا IV انجمن قلب نیویورک) که دارای کسر تخلیه کاهش یافته (معمولاً ۴۰ درصد یا کمتر) هستند، تأیید شده است.
- اثر بالینی: هدف درمانی، کاهش خطر مرگ و میر قلبی-عروقی و کاهش بستری شدن در بیمارستان به دلیل تشدید نارسایی قلبی است. این دارو با دو مکانیسم عمل میکند: والزارتان سیستم رنین-آنژیوتانسین-آلدوسترون را مهار میکند، و ساکوبیتریل با مهار آنزیم نپریلایزین، سطح پپتیدهای ناتریورتیک مفید (مانند پپتید مغزی ناتریورتیک) را افزایش میدهد. این اقدام دوگانه، بار قلبی را کاهش داده و فیبروز و بازسازی نامطلوب قلب را معکوس میکند.
- نکته بالینی برای پزشک: این دارو باید به بیمارانی تجویز شود که وضعیت آنها با دوزهای هدف مهارکنندههای آنزیم مبدل آنژیوتانسین یا مسدودکنندههای گیرنده آنژیوتانسین پایدار شده است. قطع مصرف مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین باید حداقل ۳۶ ساعت قبل از شروع ساکوبیتریل + والزارتان انجام شود تا خطر بروز آنژیوادم به حداقل برسد.
۲. نارسایی قلبی در بیماران اطفال (خاص)
- توضیح بالینی: در برخی کشورها، این دارو برای درمان نارسایی قلبی سیستولیک در بیماران اطفال یک سال یا بالاتر نیز تأیید شده است، به ویژه آنهایی که نارسایی قلبی آنها از طریق بیماریهای مادرزادی یا اکتسابی رخ داده است.
- اثر بالینی: هدف درمانی، کاهش پیامدهای قلبی-عروقی در این گروه سنی با مکانیسم مشابه بزرگسالان است.
موارد مصرف بر اساس شواهد بالینی و خارج از برچسب اگرچه تأییدیههای رسمی معمولاً محدود به نارسایی قلبی با کسر تخلیه کاهش یافته است، شواهد و دستورالعملهای بالینی کنونی کاربردهای دیگری را نیز مطرح میکنند که در عمل بالینی مورد استفاده قرار میگیرند.
۱. نارسایی قلبی با کسر تخلیه حفظ شده یا کمی کاهش یافته
- توضیح بالینی: نارسایی قلبی با کسر تخلیه حفظ شده (کسر تخلیه ۵۰ درصد یا بالاتر) و نارسایی قلبی با کسر تخلیه کمی کاهش یافته (کسر تخلیه ۴۰ تا ۴۹ درصد) در حال حاضر یک کاربرد مهم است که بهشدت توسط دستورالعملهای معتبر توصیه میشود.
- اثر بالینی: شواهد بالینی نشان میدهند که این دارو میتواند خطر بستری شدن در بیمارستان به دلیل نارسایی قلبی را در این جمعیتها نیز کاهش دهد، به ویژه در بیمارانی که فشار خون بالا و شواهد نارسایی قلبی ساختاری (مانند افزایش سطح پپتیدهای ناتریورتیک) دارند.
- نکته بالینی برای پزشک: این کاربرد در حال تبدیل شدن به یک درمان استاندارد است، هرچند ممکن است تأییدیههای برچسبگذاری اولیه در برخی مناطق محدودتر باشند. در صورت عدم تحمل سایر داروها و وجود علائم واضح، تجویز آن توصیه میشود.
۲. فشار خون بالا (به ویژه فشار خون مقاوم)
- توضیح بالینی: استفاده از این دارو صرفاً برای فشار خون بالا، یک کاربرد خارج از برچسب است.
- اثر بالینی: با توجه به وجود والزارتان (مسدودکننده گیرنده آنژیوتانسین) در ترکیب و همچنین اثر اتساع عروقی ساکوبیتریل، این دارو یک کاهنده قوی فشار خون است و میتواند در بیماران با فشار خون مقاوم (فشاری که علیرغم مصرف سه داروی ضد فشار خون شامل یک دیورتیک تیازیدی کنترل نمیشود) که کاندید نارسایی قلبی نیستند، در نظر گرفته شود.
۳. مدیریت نارسایی کلیوی (کاهش پروتئینوری)
- توضیح بالینی: در بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتی یا سایر اشکال بیماری مزمن کلیه که با پروتئینوری (دفع پروتئین در ادرار) مشخص میشوند.
- اثر بالینی: انتظار میرود که مهار سیستم رنین-آنژیوتانسین توسط والزارتان و اثرات مفید اتساع عروقی نپریلایزین، از آسیب کلیوی محافظت کرده و میزان دفع پروتئین را کاهش دهد، مشابه داروهای مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین یا مسدودکنندههای گیرنده آنژیوتانسین. این کاربرد هنوز موضوع تحقیقات بیشتری است.
