اومالیزومب یک آنتیبادی مونوکلونال انسانیشده ضد ایمونوگلوبولین E است که با اتصال به IgE آزاد، از اتصال آن به سلولهای التهابی (مانند ماستسلها و بازوفیلها) جلوگیری کرده و آبشار واکنشهای آلرژیک را متوقف میکند.
۱. موارد مصرف تأیید شده اومالیزومب برای درمان نگهدارنده در چندین بیماری آلرژیک و التهابی که در آنها IgE نقش محوری دارد، تأیید شده است:
الف. آسم آلرژیک پایدار متوسط تا شدید
- توضیحات کاربردی برای پزشک: این دارو برای بیماران ۶ سال به بالا که مبتلا به آسم متوسط تا شدید هستند و معیارهای زیر را دارند، تأیید شده است:
- تست پوستی یا واکنش آزمایشگاهی مثبت به یک آلرژن دائمی (همیشگی).
- علائم آسم آنها با وجود مصرف کورتیکواستروئیدهای استنشاقی (با دوز متوسط یا بالا) به خوبی کنترل نمیشود.
- ملاحظات بالینی: اومالیزومب یک درمان نگهدارنده کمکی است و برای درمان حملات حاد آسم یا وضعیت اورژانسی آسم نباید استفاده شود. دوز دارو بر اساس سطح کلی IgE سرم بیمار پیش از شروع درمان و وزن بدن تعیین میشود.
ب. کهیر مزمن خودبهخودی
- توضیحات کاربردی برای پزشک: اومالیزومب برای درمان کهیر مزمن خودبهخودی در بزرگسالان و نوجوانان ۱۲ سال به بالا که علائم آنها با وجود درمان با آنتیهیستامینهای H1 همچنان ادامه دارد، تأیید شده است.
- ملاحظات بالینی: بر خلاف آسم، دوزبندی در کهیر مزمن خودبهخودی به سطح IgE یا وزن بدن وابسته نیست و معمولاً دوزهای ۱۵۰ یا ۳۰۰ میلیگرم هر چهار هفته تجویز میشود. این دارو برای سایر اشکال کهیر تأیید نشده است.
ج. رینوسینوزیت مزمن با پولیپ بینی
- توضیحات کاربردی برای پزشک: این دارو به عنوان درمان نگهدارنده کمکی برای بزرگسالان ۱۸ سال به بالا که پاسخ ناکافی به کورتیکواستروئیدهای بینی داشتهاند، تأیید شده است.
- ملاحظات بالینی: اومالیزومب با کاهش اندازه پولیپهای بینی و بهبود علائمی مانند گرفتگی بینی و حس بویایی، کیفیت زندگی بیماران را به طور قابل توجهی بهبود میبخشد. تجویز این دارو معمولاً بر اساس سطح IgE و وزن بدن است.
د. آلرژی غذایی با واسطه IgE
- توضیحات کاربردی برای پزشک: برای بیماران ۱ سال به بالا جهت کاهش واکنشهای آلرژیک (شامل آنافیلاکسی) که ممکن است در اثر قرار گرفتن تصادفی در معرض یک یا چند غذای آلرژیزا رخ دهد، تأیید شده است.
- ملاحظات بالینی: بسیار مهم است که این دارو همراه با پرهیز غذایی استفاده شود و جایگزین اقدامات اورژانسی درمانی (مانند تزریق اپینفرین) برای واکنشهای حاد آلرژیک نیست.
۲. موارد مصرف خارج از برچسب اگرچه تأییدیه رسمی ندارند، اما شواهد بالینی و مطالعات موردی متعددی اثربخشی اومالیزومب را در بیماریهایی که IgE یا ماستسلها نقش دارند، نشان دادهاند و ممکن است توسط پزشکان متخصص تجویز شوند:
الف. رینیت آلرژیک
- توضیحات کاربردی برای پزشک: در بیمارانی که رینیت آلرژیک شدید و پایدار دارند و به درمانهای استاندارد (مانند اسپریهای کورتیکواستروئیدی بینی و آنتیهیستامینها) مقاوم هستند، اومالیزومب میتواند علائم بینی را بهبود بخشد.
- ملاحظات بالینی: به دلیل هزینه بالا، معمولاً تنها برای موارد شدید و مقاوم که بر کیفیت زندگی بیمار تأثیر زیادی دارند، در نظر گرفته میشود.
ب. واسکولیت گرانولوماتوز ائوزینوفیلی همراه با پلیآنژیت
- توضیحات کاربردی برای پزشک: این بیماری که قبلاً به نام سندرم چرگ اشتراوس شناخته میشد، یک واسکولیت سیستمیک نادر است که اغلب با آسم شدید و ائوزینوفیلی بالا همراه است. اومالیزومب در مواردی گزارش شده است که میتواند به کنترل علائم آسم و کاهش نیاز به کورتیکواستروئیدهای خوراکی کمک کند.
- ملاحظات بالینی: این یک گزینه درمانی جایگزین برای بیمارانی است که به درمانهای ایمونوساپرسانت سنتی پاسخ ندادهاند یا نیاز به کاهش دوز کورتیکواستروئیدهای سیستمیک دارند.
ج. آسپرژیلوز ریوی برونش و آلرژیک
- توضیحات کاربردی برای پزشک: یک بیماری ریوی آلرژیک پیچیده که در آن پاسخ ایمنی به قارچ آسپرژیلوس، منجر به آسم کنترل نشده و آسیب ریوی میشود. اومالیزومب میتواند پاسخ التهابی IgE مرتبط را کاهش دهد و به کنترل علائم بالینی و کاهش عود کمک کند.
- ملاحظات بالینی: این کاربرد به ویژه در بیمارانی که نیاز به مصرف طولانیمدت کورتیکواستروئیدهای خوراکی برای کنترل بیماری دارند، مطرح میشود.
سلام. چگونگی تهیه دوز ۱۵۰ ( آمپول امالیزومپ) رو راهنمایی بفرماید .ضروریه.