آناگریلید یک عامل کاهشدهنده پلاکت است که به طور انتخابی با مهار بلوغ مگاکاریوسیتها (سلولهای تولیدکننده پلاکت) در مغز استخوان، سطح پلاکتهای خون را کاهش میدهد. این دارو به ویژه در اختلالات تکثیر میلوئیدی کاربرد دارد.
موارد مصرف تاییدشده درمان ترومبوسیتمی ثانویه به نئوپلاسمهای میلوپرولیفراتیو:
توضیحات کاربردی و بالینی: - آناگریلید برای درمان بیماران مبتلا به ترومبوسیتمی (افزایش غیرطبیعی تعداد پلاکتها در خون) ناشی از اختلالات تکثیر میلوئیدی تایید شده است.
- این اختلالات شامل ترومبوسیتمی اساسی و ترومبوسیتمی ثانویه به دیگر نئوپلاسمهای میلوپرولیفراتیو (مانند پلیسیتمی ورا و میلوفیبروزیس اولیه) میشوند.
- اهداف درمانی: هدف اصلی، کاهش تعداد پلاکتهای بالا و نگهداشتن آنها در محدوده نرمال یا نزدیک به نرمال است (معمولاً زیر times 10^9/\{600 L} و در حالت ایدهآل در محدوده نرمال). این کاهش، خطر حوادث ترومبوتیک (لخته شدن خون) و ترومبوهموراژیک (لخته شدن همراه با خونریزی) را کاهش میدهد.
- بهبود علائم: آناگریلید همچنین در بهبود علائم مرتبط با ترومبوسیتمی مانند اریتروملالژیا (سوزش و قرمزی دردناک اندامها) و سایر علائم ایسکمیک عروق ریز مؤثر است.
- نکته بالینی مهم: پاسخ به کاهش پلاکت معمولاً طی ۷ تا ۱۴ روز مشاهده میشود، اما پاسخ کامل ممکن است ۴ تا ۱۲ هفته طول بکشد. به دلیل عوارض جانبی قلبی، آناگریلید اغلب به عنوان خط دوم یا در بیمارانی که هیدروکسی اوره را تحمل نمیکنند یا به آن مقاوم هستند، استفاده میشود.
موارد مصرف خارج از برچسب
۱. ترومبوسیتمی ناشی از سایر بیماریها:
توضیحات کاربردی و بالینی: - اگرچه تاییدیه رسمی آناگریلید عمدتاً بر نئوپلاسمهای میلوپرولیفراتیو متمرکز است، اما ممکن است به صورت موردی برای درمان ترومبوسیتمی شدید که در زمینه بیماریهای دیگری مانند لوسمی میلوئیدی مزمن یا سندرمهای میلودیسپلاستیک خاص رخ میدهد، به کار رود.
- نکته بالینی: این کاربرد محدود است و تنها در صورتی باید در نظر گرفته شود که سایر درمانهای استاندارد برای کنترل افزایش پلاکت (که به طور بالقوه با خطر ترومبوز همراه است) ناکافی یا نامناسب باشند.
۲. کاهش سطح پلاکت در بیماریهای قلبی-عروقی خاص:
توضیحات کاربردی و بالینی: - در برخی مطالعات محدود و تحقیقاتی، نقش آناگریلید به دلیل خواص ضد پلاکت و مهارکننده فسفودیاستراز-۳ آن، برای کاهش تجمع پلاکتها و خطر ترومبوز در شرایطی غیر از نئوپلاسمهای میلوپرولیفراتیو بررسی شده است.
- نکته بالینی: این مورد به هیچ وجه به یک استاندارد درمانی تبدیل نشده و استفاده از آن خارج از کارآزماییهای بالینی یا شرایط خاص ترومبوسیتمی، در حال حاضر توصیه نمیشود، به خصوص با توجه به خطرات قلبی-عروقی شناختهشده دارو (مانند افزایش فاصله QTc و اثرات اینوتروپیک مثبت).