موارد مصرف تأیید شدهاین ترکیب دارویی در سطح بینالمللی عمدتاً برای مدیریت درد و علائم ناشی از میگرن و سردردهای تنشی تأیید شده است.
۱. درمان سردردهای میگرنی حاد
- توضیحات بالینی: این ترکیب یکی از رایجترین و اثربخشترین داروهای بدون نسخه برای درمان سردرد میگرنی حاد متوسط تا شدید است. وجود سه جزء با مکانیسمهای متفاوت (مسکن و ضد التهاب) باعث میشود که این دارو نسبت به اجزای تنها، اثربخشی سینرژیک (همافزا) بالاتری داشته باشد.
- نکته کاربردی: اثربخشی آن زمانی به حداکثر میرسد که در مراحل اولیه حمله میگرنی به محض شروع درد مصرف شود. مصرف این دارو برای پیشگیری از میگرن یا برای درمان در مراحل متأخر حمله پس از تثبیت درد شدید توصیه نمیشود.
۲. درمان سردردهای تنشی
- توضیحات بالینی: این ترکیب برای درمان سردردهای تنشی (شایعترین نوع سردرد) نیز تأیید شده است.
- نکته کاربردی: آ اس آ و استامینوفن اثرات مسکّن دارند و کافئین با تنگ کردن عروق و افزایش جذب مسکنها، به تسکین سریعتر کمک میکند.
۳. مدیریت درد خفیف تا متوسط
- توضیحات بالینی: این ترکیب برای تسکین موقت سایر دردهای خفیف تا متوسط، مانند دردهای ناشی از سرماخوردگی، دندان درد، دردهای عضلانی یا دیسمنوره (درد قاعدگی) نیز کاربرد دارد.
- نکته کاربردی: اگرچه مؤثر است، اما به دلیل حضور آ اس آ و کافئین، ممکن است در برخی موارد، ترکیبات سادهتر مانند استامینوفن تنها به عنوان خط اول ارجحیت داشته باشند.
موارد مصرف Off-Lableبا توجه به ماهیت سه جزئی این دارو، موارد مصرف خارج برچسب آن کمتر رایج هستند و عمدتاً بر اساس کاربردهای اجزای منفرد است.
۱. درمان نورالژی پس از تبخال
- توضیحات بالینی: در برخی موارد، از این ترکیب برای مدیریت دردهای مزمن مانند نورالژی پس از تبخال (دردهای عصبی پس از بهبود زونا) استفاده میشود.
- نکته کاربردی: این استفاده بیشتر بر اساس خاصیت مسکّن و ضد التهاب قوی آ اس آ و استامینوفن است. با این حال، درمانهای خط اول شامل داروهای ضد تشنج یا ضدافسردگی هستند و این ترکیب معمولاً به عنوان یک درمان کمکی یا جایگزین موقت استفاده میشود.
۲. تب و التهاب حاد
- توضیحات بالینی: در موارد تب شدید یا التهاب حاد (مانند التهاب مفصلی خفیف)، پزشک ممکن است این ترکیب را به دلیل وجود آ اس آ (یک داروی ضد التهاب غیر استروئیدی) تجویز کند.
- نکته کاربردی: اگرچه آ اس آ ضد التهاب است، اما در این موارد، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی با اثربخشی و ایمنی گوارشی بهتر (مانند ناپروکسن یا ایبوپروفن) معمولاً ارجحیت دارند. استفاده از این ترکیب بیشتر در بیمارانی توجیه میشود که همزمان از سردرد نیز رنج میبرند.