پرتوزومب

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف پرتوزومب

-سرطان پستان، متاستاتیک HER2+
-سرطان پستان، early HER2+، درمان کمکی(ادجووانت)؛با ریسک بالای عود مجدد
-سرطان پستان، early HER2+، درمان نئوادجووانت، فاز التهابی یا مراحل اولیه

پرتوزومب یک مونوکلونال آنتی بادی می‌باشد که به عنوان داروی آنتی‌نئوپلاستیک در مواردی از سرطان‌های پستان مرتبط با گیرنده‌ی HER2 کاربرد دارد و در رژیم‌های درمانی متنوعی در کنار تراستوزومب و دوستاکسل به عنوان درمان اصلی یا کمکی تجویز می‌شود.
این دارو به نام تجاری پرجتا(Perjeta) معروف می‌باشد و به صورت محلول جهت تزریق وریدی در دوز ۴۲۰میلی‌گرم در ۱۴میلی‌لیتر عرضه می‌شود.

مکانیسم اثر پرتوزومب

پرتوزومب یک آنتی بادی مونوکلونال انسانی نوترکیب است که دامنه دایمریزاسیون پروتئین گیرنده‌ی فاکتور رشد اپیدرمی خارج سلولی انسان۲ (HER2) را هدف قرار می دهد. دیمریزاسیون HER2 را مهار می کند و سیگنال دهی پایین دست HER را مسدود می نماید تا رشد سلولی را متوقف می کند و آپوپتوز را آغاز کند.
پرتوزومب به اپی توپ HER2 متفاوتی از تراستوزومب متصل می شود. به طوری که وقتی پرتوزومب با تراستوزومب ترکیب می شود، مهار کامل تری از سیگنال دهی HER2 رخ می دهد.

فارماکوکینتیک پرتوزومب

متابولیسم: نامشخص؛ CYP450:نامشخص
نیمه‌عمر حذف: ترمینال: ۱۸روز

منع مصرف پرتوزومب

-موارد شناخته شده یا مشکوک به حساسیت به پرتوزومب یا هریک از اجزای فرمولاسیون
-بارداری

موارد احتیاط:
-نارسایی قلبی
-حساسیت به پروتئین همستر و موش
-خانم‌ها با امکان باروری
‏-LVEF پایین یا کاهش LVEF
-سابقه‌ی نارسایی احتقانی قلب
-پیش از مصرف آنتراسایکلین‌ها
-فشارخون کنترل نشده
-سکته قلبی اخیر
-آریتمی جدی
-اسهال
-مصرف همزمان تراستوزومب، هیالورونیداز و تاکسان

عوارض جانبی پرتوزومب

عوارض شایع:
کاهش کسرجهشی بطن چپ، خستگی، سردرد، بی‌خوابی، سرگیجه، ریزش مو، راش پوستی، خارش، اریترودیسستزی کف دست-کف پا، خشکی پوست، اسهال، تهوع، استفراغ، کاهش اشتها، موکوزیت، یبوست، استوماتیت، اختلال چشایی، نوتروپنی، آنمی، لکوپنی، نوتروپنی تب‌دار، بیش حساسیتی، آستنی، میالژی، آرترالژی، عفونت تنفسی فوقانی، خونریزی بینی، تب، واکنش‌های انفوزیون، اختلال در عملکرد بطن چپ، ادم محیطی، نوروپاتی حسی محیطی، نوروپاتی محیطی، بیماری‌های ناخن، پارونیشیا(عقربک)، سوهاضمه، افزایش آنزیم‌های کبدی، افزایش اشک چشم، دیس‌پنه، نازوفارنژیت، درد حلقی دهانی، سرفه

عوارض جدی:
نارسایی قلبی، کاردیومیوپاتی، نارسایی احتقانی قلب، آنافیلاکسی، آنژیوادم، آنمی، ترومبوسیتوپنی، نارسایی سیستولیک قلب، پلورال افیوژن، سپسیس، سندرم لیز توموز، کاهش کسرجهشی بطن چپ، نوتروپنی، آنمی، لکوپنی، نوتروپنی تب‌دار، واکنش‌های بیش حساسیتی، عفونت تنفسی فوقانی، خونریزی بینی، تب، واکنش‌های انفوزیون، اختلال در عملکرد بطن چپ، ادم محیطی، نوروپاتی حسی محیطی، نوروپاتی محیطی، دیس‌پنه

تداخلات دارویی پرتوزومب

مکانیسم کلی تداخلات:
نامشخص

منع مصرف همزمان(کنترا اندیکه):
تداخل معناداری گزارش نگردیده‌است.

تداخلات ماژور:
دانوروبیسین، دوکسوروبیسین، اپی‌روبیسین، ایداروبیسین، پیراروبیسین، پیگزانترون، توفاسیتینیب، والروبیسین

افزایش اثرداروها توسط پرتوزومب:
تداخل معناداری گزارش نگردیده‌است.

داروهایی که سطح خونی پرتوزومب را بالا می برند:
تداخل معناداری گزارش نگردیده‌است.

کاهش اثرات داروها توسط پرتوزومب:
تداخل معناداری گزارش نگردیده‌است.

داروهایی که سطح پرتوزومب را کاهش می دهند:
افگارتیجیمود آلفا

هشدار ها پرتوزومب

-سمیت قلبی:
پرتوزومب می تواند منجر به نارسایی قلبی تحت بالینی و بالینی شود که با کاهش کسر جهشی بطن چپ (LVEF) و نارسایی احتقانی قلب (CHF) تظاهر می کند. به همین دلیل لازم است عملکرد قلبی بیمار پیش از شروع و در طول درمان ارزیابی شود. در صورت کاهش قابل توجه بالینی تایید شده در عملکرد بطن چپ، درمان با پرتوزومب قطع شود.
-بارداری:
درمان با پرتوزومب می تواند منجر به مرگ جنین و نقایص مادرزادی شود. در مورد خطرات تهدیدکننده‌ی جنین، و اهمیت پیشگیری موثر از بارداری، اطلاعات لازم به بیمار داده‌شود.

توصیه های دارویی پرتوزومب

-برای رژیم‌های درمانی ترکیبی حاوی پرتوزومب، تراستوزومب(یا ترکیب تراستوزومب/هیالورونیداز) همراه با تاکسان، تراستوزومب و پرتوزومب می‌توانند با هر ترتیبی تجویز شوند اما تاکسان باید بعد از پرتوزومب و تراستوزومب داده شود. پرتوزومب (و فرآورده تراستوزومب) در بیمارانی که رژیم های مبتنی بر آنتراسیکلین دریافت می کنند، باید پس از تکمیل درمان با آنتراسیکلین تجویز شود.
-لازم است بیماران به مدت ۳۰تا ۶۰ دقیقه پس از هر انفوزیون پرتوزومب و قبل از دوزهای بعدی تراستوزومب یا دوستاکسل تحت نظر باشند.
-پرتوزومب وریدی نباید با تراستوزومب/پرتوزومب/هیالورونیداز زیرجلدی جایگزین شود.
-در صورت فراموشی یک نوبت تزریق، در صورتی‌که کمتر از ۶ هفته گذشته است، در اسرع وقت، ۴۲۰ میلی گرم پرتوزومب (دوز نگهدارنده) تجویز شود و تا نوبت تزریق بعدی نباید صبر کرد. اگر بیش از ۶ هفته گذشته است، ۸۴۰ میلی‌گرم پرتوزومب (دوز شروع درمان) مجدداً در طی ۶۰ دقیقه تجویز شود و سپس با دوز ۴۲۰ میلی‌گرم (نگهدارنده)هر سه هفته یک بار (طی 30 تا 60 دقیقه) ادامه‌داده‌شود.
-در صورت بروز واکنش‌های حساسیتی و عوارض مرتبط با انفوزیون، سرعت تزریق کاهش یابد و در صورت نیاز، تزریق متوقف شود. در صورت بروز آنافیلاکسی و حساسیت جدی، تزریق فورا قطع شود.
-به صورت منظم، کسرجهشی بطن چپ (LVEF) پیش از شروع درمان و سپس هر ۱۲هفته(در صورت کاهش درصد، به فواصل کوتاهتر) پایش شود.
-در موارد متاستاتیک، کسرجهشی بطن چپ (LVEF) پیش از شروع درمان حداقل ۵۰درصد باشد. در صورت کاهش LVEFبه کمتر از ۴۰درصد، یا LVEF ۴۰تا۴۵درصد، یا کاهش بیش از ده درصد نسبت به قبل از شروع درمان : درمان (پرتوزومب و تراستوزومب [یا تراستوزومب/هیالورونیداز]) حداقل به مدت 3 هفته متوقف شود. اگر LVEF به بالای ۴۵درصد یا ۴۰تا۴۵درصد اما با کاهش کمتر از ده درصد نسبت به زمان شروع درمان برگردد، درمان می‌تواند از سر گرفته شود. در صورتی‌که LVEF کاهش یافته و بهبود نیافته است، یا در ارزیابی های بعدی کاهش داشته است، موکداً قطع پرتوزومب (و تراستوزومب) در نظر گرفته‌شود.
-در موارد سرطان پستان در مراحل اولیه، LVEF پیش از درمان نباید کمتر از ۵۵درصد باشد.(LVEFپس از تکمیل درمان با آنتراسایکلین‌ها و پیش از شروع پرتوزومب/تراستوزومب نباید کمتر از ۵۰درصد باشد). در صورت کاهش LVEFبه کمتر از ۵۰درصد، یا کاهش بیش از ده درصد نسبت به قبل از شروع درمان : درمان (پرتوزومب و تراستوزومب [یا تراستوزومب/هیالورونیداز]) حداقل به مدت 3 هفته متوقف شود. اگر LVEF به بالای ۵۰درصد برسد یا به کاهش کمتر از ده درصد نسبت به زمان شروع درمان برگردد، درمان می‌تواند از سر گرفته شود. در صورتی‌که LVEF کاهش یافته و بهبود نیافته است، یا در ارزیابی های بعدی کاهش داشته است، موکداً قطع پرتوزومب (و تراستوزومب) در نظر گرفته‌شود.
-این دارو فقط برای انفوزیون وریدی می‌باشد. به عنوان یک انفوزیون کوتاه، دوز اولیه (۸۴۰ میلی گرم) در ۶۰ دقیقه تزریق شود. دوز نگهدارنده (۴۲۰ میلی گرم) طی ۳۰ تا ۶۰ دقیقه تزریق شود. از تزریق وریدی با فشار یا به صورت بولوس سریع استفاده نشود. با سایر داروها مخلوط نشود.
-این دارو در لیست داروهای پرخطر می‌باشد. اقدامات احتیاطی مناسب برای دریافت، جابجایی، ذخیره سازی، آماده سازی، توزیع، حمل و نقل، مدیریت و دفع، طبق پروتکل‌ها انجام شود. برای دریافت پروتکل مناسب، توصیه‌های NIOSH و USP 800 را دنبال کنید.
-ویال باز نشده در دمای ۲تا۸ درجه سانتی‌گراد تا زمان استفاده نگهداری شود.از قرارگیری در معرض نور مستقیم و همچنین فریز کردن دارو خودداری شود. پیش از تزریق ویال تکان داده‌نشود.
-محلول آماده جهت تزریق با نرمال سالین تهیه شود و بلافاصله مصرف شود. در صورت عدم مصرف در زمان آماده‌سازی، محلول آماده شده در یخچال در دمای ۲تا۸درجه حداکثر به مدت ۲۴ساعت قابل نگهداری می‌باشد.
-پیش از تزریق، جهت جلوگیری از خطای دارویی، اطلاعات و نام دارو درج شده روی برچسب ویال به دقت چک شود.(پرتوزومب و پرتوزومب/تراستوزومب/هیالورونیداز، دو ترکیب متفاوت و غیرقابل جایگزین هستند)
-محتویات ویال در ۲۵میلی‌لیتر نرمال سالین در کیسه‌ی پی‌وی‌سی یا غیر پی‌وی‌سی(polyolefin) رقیق شود(از دکستروز۵درصد استفاده نشود)، به آرامی برعکس شود تا به خوبی مخلوط گردد (از تشکیل کف جلوگیری شود). از تکان دادن کیسه‌ی انفوزیون خودداری شود و با سایر داروها در یک کیسه مخلوط نشود.
-اسهال عارضه‌ای شایع در مصرف‌کنندگان پرتوزومب در ترکیب درمانی با تراستوزومب و دوستاکسل می‌باشد.معمولاً بیشتر در اول دوره‌ی درمان رخ می‌دهد. برای مدیریت اسهال می‌توان از لوپرامید استفاده کرد و به ندرت لازم می‌شود که درمان با پرتوزومب به تاخیر بیفتد.
-حساسیت شدید، از جمله آنافیلاکسی و آنژیوادم در مواردی مشاهده شده است. لذا پایش بیمار برای از نظر علائم حساسیت دارویی انجام شود و تزریق در محل مجهز به دارو و تجهیزات لازم صورت گیرد.
-واکنش های حین انفوزیون (در حین یا در روز انفوزیون)، از جمله عوارض جدی و کشنده‌ای می‌باشند که در مصرف پرتوزوماب گزارش شده است. واکنش های تهدید کننده‌حیات شامل حساسیت مفرط، واکنش آنافیلاکتیک، واکنش انفوزیون حاد، یا انتشار سیتوکین در طول انفوزیون یا در همان روز انفوزیون می‌باشند که به ندرت رخ می‌دهند و سایر واکنش‌های رایج انفوزیون شامل تب، لرز، خستگی، سردرد، ضعف، میالژی، طعم غیرطبیعی و/یا استفراغ هستند.به همین دلیل لازم است تا یک ساعت پس از انفوزیون اول و ۳۰ دقیقه پس از انفوزیون بعدی بیمار به دقت تحت نظر باشد.
-بیماران خانم با امکان باروری، جهت اطمینان از عدم‌بارداری، پیش از شروع درمان و سپس تا ۷ماه پس از آخرین دوز تزریق پنتروزومب در ترکیب با تراستوزومب یا تراستوزومب/هیالورونیداز، پایش شوند.
-ایمونوگلوبولین در شیر مادر وجود دارد. لازم است نیمه عمر طولانی پرتوزوماب و دوره پاکسازی کامل ۷ ماهه تراستوزوماب (یا تراستوزوماب/هیالورونیداز) جهت تصمیم گیری در مورد شیردهی پس از پایان درمان، در نظر گرفته شود. طبق توصیه‌ی کارخانه‌ی سازنده، تصمیم به ادامه یا قطع شیردهی در مدت درمان با این دارو وابسته به ارزیابی میزان خطری که متوجه شیرخوار می‌شود و منفعتی که از شیر مادر می‌برد و همچنین منفعت مادر در درمان با این دارو، می‌باشد.
-غربالگری HBV با آنتی ژن سطحی هپاتیت ب، آنتی بادی هسته ای هپاتیت ب، Ig یا IgG تام و آنتی بادی برای آنتی ژن سطحی هپاتیت ب، پیش از شروع درمان سیستمیک ضد سرطان توصیه می‌شود.اما درمان برای رسیدن نتایج به تعویق انداخته‌نشود. تشخیص عفونت مزمن یا نهفته‌ی HBV جهت ارزیابی خطرات و برآورد نیازهای بیمار جهت پیشگیری ضد ویروسی، پایش و پیگیری ها، لازم است.
-تعداد زیادی از بیماران تحت درمان با این دارو التهاب مخاط دهانی ، استوماتیت و تغییر احساس چشایی را تجربه‌می‌کنند. درمان‌های حمایتی و توصیه‌های لازم در مورد این عوارض به بیمار ارائه شود.
‏-Crبیمار پیش از درمان و سپس به صورت دوره‌ای چک‌شود.