نیزاتیدین

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف نیزاتیدین

نیزاتیدین در درمان زخم معده خوش خیم و زخم دوازدهه یک دوز منفرد نیزاتیدین به مقدار 300 میلی گرم به صورت خوراکی در شب تجویز می شود که در ابتدا به مدت 4 هفته مصرف می گردد و در صورت لزوم تا 8 هفته ادامه می یابد و یا می توان 150 میلی گرم را 2 بار در روز در صبح وعصر تجویز کرد. دوز نگهدارنده آن 150 میلی گرم روزانه می باشد که در شب مصرف می شود. در فرم انفوزیون داخل وریدی با سرعت 10 میلی گرم در ساعت تجویز می شود و یا 100 میلی گرم در 50 میلی لیتر مایع رقیق می شود و طی 15 دقیقه 3 بار در روز تجویز می شود. دوز کلی داخل وریدی نباید از 480 میلی گرم تجاوز کند.

مکانیسم اثر نیزاتیدین

نیزاتیدین یک آنتاگونیست H2 با عملکرد و کاربردهای مشابه با سایمتدین می باشد که به صورت خوراکی و انفوزیون داخل وریدی تجویز می گردد

فارماکوکینتیک نیزاتیدین

نیزاتیدین به سهولت و تقریباً به طور کامل از مسیر گوارشی جذب می شود. میزان زیست دستیابی آن بعد از تجویز خوراکی از 70% تجاوز می کند و در حضور غذا کمی بیشتر می شود و به صورت وسیع توزیع می گردد و 35% به پروتئین های پلاسما اتصال دارد. نیمه عمر حذف آن 1 تا 2 ساعت است که در اختلالات کلیوی طولانی تر می شود. بخشی از آن در کبد متابولیزه می شود به , N-2-oxide , Nizatidine S-oxide N-2-monodesmethylnizatidin
که مورد آخر حدود 60% از فعالیت نیزاتیدین را دارا می باشد.
بیش از 90% آن در ادرار دفع می گردد که بخشی از آن توسط ترشح توبولی طی 12 ساعت می باشد و 60% آن به صورت داروی تغییر نکرده می باشد. کمتر از 6% آن در مدفوع دفع می شود. نیزاتیدین در شیر مادر توزیع می گردد.

عوارض جانبی نیزاتیدین

همانند آنچه راجع به سایمیتیدین گفته شد. در بعضی بیماران ممکن است تعریق زیاد و آنمی و کهیر ایجاد شود. فعالیت آنتی آندروژنیک کمی دارد اگر چه گزارش های نادری از ژنیکوماستی و ناتوانی جنسی موجود می باشد.
پیشگیری: همانند آنچه راجع به سایمیتیدین گفته شد.

تداخلات دارویی نیزاتیدین

برخلاف سایمیتیدین نیزاتیدین سیتوکروم 450-P را مهار نمی کند بنابراین اثر کمی بر متابولیسم دیگر داروها دارد. اگر چه مانند دیگر آنتاگونیست های H2 اثر آن بر PH معده می تواند در جذب بعضی داروها تأثیر بگذارد.