اکسی متازولین چیست و برای چه مواردی استفاده می شود؟

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف اکسی متازولین

موارد مصرف تأیید شده
اکسی متازولین یک مقلد سمپاتیک آلفا آگونیست مستقیم است که باعث انقباض عروق می‌شود. این دارو در دو شکل اصلی برای کاربردهای موضعی تأیید شده است: قطره/اسپری بینی و ژل موضعی صورت.

۱. احتقان بینی (دکونژستانت)

• توضیحات بالینی و کاربردی: کاربرد اصلی و تأیید شده اکسی متازولین به صورت موضعی در بینی، برای تسکین احتقان موقت بینی ناشی از سرماخوردگی، رینیت آلرژیک، یا سینوزیت است. این دارو با تحریک مستقیم گیرنده‌های آلفا-آدرنرژیک در شریانچه‌های مخاط بینی، باعث انقباض عروق و کاهش تورم (ادم) در بافت مخاطی می‌شود. این اثر بالینی منجر به باز شدن مجاری تنفسی و تسهیل تنفس می‌گردد.
• هشدار مهم برای پزشک: مصرف طولانی‌تر از سه تا پنج روز به شدت منع شده است، زیرا خطر ایجاد پدیده برگشتی (ریباوند) یا احتقان مزمن ناشی از دارو (رینیت مدیکامنتوزا) بسیار بالا است. این وضعیت بالینی زمانی رخ می‌دهد که مخاط بینی به حضور دارو عادت کرده و با قطع آن، احتقان شدیدتر از حالت اولیه باز می‌گردد و بیمار را به مصرف بیشتر دارو وابسته می‌کند.

۲. اریتمای پایدار صورت در روزاسه

• توضیحات بالینی و کاربردی: اکسی متازولین به شکل ژل موضعی برای درمان موضعی اریتمای (قرمزی) پایدار صورت در بیماران بزرگسال مبتلا به روزاسه تأیید شده است. مکانیسم عمل آن در این مورد نیز از طریق انقباض عروق خونی کوچک (شریانچه‌ها و ونول‌های سطحی) پوست است. این انقباض عروقی به طور مستقیم قرمزی پوست را کاهش می‌دهد.
• نکته بالینی: ژل موضعی اکسی متازولین معمولاً یک بار در روز استفاده می‌شود و نباید بلافاصله پس از سایر داروهای موضعی روزاسه استفاده شود؛ باید بین استفاده از آن‌ها فاصله زمانی در نظر گرفته شود. اثربخشی آن در کاهش قرمزی مشاهده شده و می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به این عارضه مزمن کمک کند.

موارد مصرف خارج برچسب

۱. کاهش خونریزی در جراحی‌های بینی یا اقدامات آندوسکوپی

• توضیحات بالینی و کاربردی: با توجه به خاصیت قوی منقبض‌کننده عروقی، اکسی متازولین توسط برخی جراحان گوش و حلق و بینی به صورت موضعی (اغلب روی پنبه آغشته) قبل از جراحی یا اقدامات تشخیصی مانند آندوسکوپی بینی، برای کاهش خونریزی موضعی و بهبود دید جراحی استفاده می‌شود. اگرچه این یک کاربرد رایج است، اما به صورت رسمی در برچسب دارو ذکر نشده است.

۲. خون دماغ (اپیستاکسی) مقاوم

• توضیحات بالینی و کاربردی: در موارد خاصی از خون دماغ که به روش‌های فشار مستقیم و اقدامات اولیه پاسخ نمی‌دهد، ممکن است از اکسی متازولین به عنوان یک عامل کمکی برای انقباض عروق و توقف خونریزی موضعی استفاده شود. این امر معمولاً با قرار دادن یک تامپون یا پنبه آغشته به دارو در حفره بینی صورت می‌گیرد و باید به دقت و با احتیاط انجام شود.

مکانیسم اثر اکسی متازولین

اکسی متازولین به عنوان یک مقلد سمپاتیک با اثر مستقیم شناخته می‌شود. این دارو به صورت انتخابی بر گیرنده‌های آلفا-آدرنرژیک عمل می‌کند، به ویژه گیرنده‌های آلفا-یک را فعال می‌سازد.

• اثر در مخاط بینی: هنگامی که دارو به صورت موضعی در بینی استفاده می‌شود، تحریک این گیرنده‌های آلفا-یک در شریانچه‌های مخاط بینی باعث انقباض شدید عروق می‌شود. انقباض عروق منجر به کاهش جریان خون موضعی و در نتیجه کاهش تورم (ادم) و احتقان غشاهای مخاطی بینی و سینوس‌ها می‌گردد. اثر انقباض عروقی آن قوی‌تر از سایر داروهای هم‌گروه بوده و به همین دلیل اثری طولانی‌مدت دارد.
• اثر در پوست صورت (برای روزاسه): هنگامی که ژل موضعی اکسی متازولین برای درمان قرمزی پایدار صورت در روزاسه استفاده می‌شود، مکانیسم عمل مشابه است؛ یعنی با تحریک گیرنده‌های آلفا-یک در عروق سطحی پوست، باعث انقباض عروق و کاهش بارز اریتم (قرمزی) می‌شود.

فارماکوکینتیک اکسی متازولین

مطالعات فارماکوکینتیک اکسی متازولین عمدتاً بر اساس کاربردهای موضعی آن (بینی و پوست) متمرکز است.

جذب و توزیع

• از طریق مخاط بینی: جذب سیستمیک اکسی متازولین پس از مصرف موضعی در بینی به طور کلی کم است. با این حال، مقادیر کمی از دارو می‌تواند از طریق بلع یا جذب مستقیم از طریق مخاط به گردش خون سیستمیک راه یابد، به خصوص اگر در دوزهای بالاتر یا برای مدت طولانی استفاده شود.
• از طریق پوست: پس از استفاده موضعی ژل بر روی پوست صورت (برای روزاسه)، میزان جذب سیستمیک نیز بسیار اندک است و سطح دارو در پلاسما معمولاً پایین‌تر از حد قابل اندازه‌گیری باقی می‌ماند.

شروع و مدت زمان اثر

• شروع اثر (بینی): اثر انقباض عروقی در مخاط بینی معمولاً ظرف پنج تا ده دقیقه پس از مصرف موضعی آغاز می‌شود.
• مدت زمان اثر (بینی): طول مدت اثر اکسی متازولین نسبتاً طولانی است و معمولاً تا دوازده ساعت ادامه می‌یابد که آن را از بسیاری دیگر از مقلدهای سمپاتیک متمایز می‌کند.
• شروع و اوج اثر (پوست): پس از استفاده موضعی برای روزاسه، کاهش قرمزی به صورت مشاهده‌پذیر ظرف سه تا شش ساعت اتفاق می‌افتد و اوج اثر کاهش قرمزی معمولاً در حدود شش ساعت پس از مصرف رخ می‌دهد.

متابولیسم و دفع

• به دلیل جذب سیستمیک اندک، اطلاعات محدودی در مورد مسیرهای دقیق متابولیسم و دفع اکسی متازولین در انسان وجود دارد.
• مقدار کمی از دارو که جذب سیستمیک می‌شود، احتمالاً در کبد متابولیزه شده و سپس عمدتاً از طریق ادرار دفع می‌گردد.

منع مصرف اکسی متازولین

مصرف داروی اکسی متازولین در موارد زیر به صورت کلی منع شده است یا باید با احتیاط بسیار بالا و تحت نظارت شدید صورت گیرد:

۱. حساسیت مفرط

• مصرف اکسی متازولین در بیمارانی که سابقه حساسیت مفرط به خود دارو، یا هر یک از اجزای تشکیل‌دهنده آن، یا سایر مقلدهای سمپاتیک آلفا آگونیست دارند، کاملاً منع شده است.

۲. بیماری‌های چشمی و مغزی-نخاعی

• گلوکوم زاویه بسته (بسته شدن زاویه): به دلیل پتانسیل جذب سیستمیک و اثرات مقلد سمپاتیک، این دارو می‌تواند باعث میدریازیس و افزایش فشار داخل چشم شود، بنابراین در بیماران مبتلا به این نوع گلوکوم منع مصرف دارد.
• پس از جراحی‌های ترانس‌اسفنوئیدال (از طریق بینی به کف جمجمه): مصرف این دارو پس از جراحی‌هایی که در معرض سخت شامه قرار می‌گیرند یا سایر مداخلات جراحی بزرگ جمجمه، معمولاً منع می‌شود.

۳. مصرف همزمان با داروهای خاص

• مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز: مصرف اکسی متازولین در بیمارانی که در حال حاضر مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز مصرف می‌کنند یا در طی ۱۴ روز گذشته مصرف آن‌ها را قطع کرده‌اند، منع شده است. این ترکیب می‌تواند خطر بروز بحران فشار خون را به طور قابل توجهی افزایش دهد.

۴. شرایط با احتیاط شدید (منع مصرف نسبی)

گرچه این موارد منع مصرف مطلق نیستند، اما باید با احتیاط فراوان و در صورت لزوم تحت نظارت دقیق استفاده شوند، زیرا دارو می‌تواند جذب سیستمیک شده و علائم را تشدید کند:

• بیماری‌های قلبی عروقی جدی شامل بیماری عروق کرونر، فشار خون بالا و نارسایی قلبی.
• بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید (هیپرتیروئیدی).
• بیماران مبتلا به دیابت قندی.
• بیماران مبتلا به فئوکروموسیتوم (تومور غده فوق کلیوی).

موارد منع مصرف بارداری و شیردهی

• بارداری: با وجود اینکه مطالعات کافی و کنترل‌شده در مورد مصرف اکسی متازولین در زنان باردار انجام نشده است، استفاده از آن در دوران بارداری باید با احتیاط و فقط در صورت لزوم مطلق و با ارزیابی دقیق منافع در مقابل خطرات احتمالی صورت گیرد. به دلیل پتانسیل جذب سیستمیک و اثرات انقباض عروقی، که می‌تواند بر جریان خون جفت تأثیر بگذارد، مصرف در دوران بارداری به طور گسترده توصیه نمی‌شود.
• شیردهی: مشخص نیست که اکسی متازولین در شیر مادر ترشح می‌شود یا خیر. با توجه به جذب سیستمیک احتمالی و خطر عوارض جانبی مقلد سمپاتیک در نوزاد، تصمیم به قطع شیردهی یا قطع دارو باید با در نظر گرفتن اهمیت دارو برای مادر و خطر احتمالی برای شیرخوار گرفته شود. معمولاً در دوران شیردهی توصیه نمی‌شود مگر اینکه فواید آن به وضوح بر خطرات احتمالی غلبه کند.

موارد منع مصرف در کودکان

• کودکان زیر ۶ سال (عمومی): به طور کلی، استفاده از اسپری‌ها و قطره‌های بینی حاوی اکسی متازولین در کودکان زیر ۶ سال به دلیل افزایش خطر اووردوز و بروز عوارض جانبی جدی (از جمله کاهش شدید سطح هوشیاری و کما) منع شده است.
• دوزهای بزرگسالان: مصرف فرمولاسیون‌های بزرگسالان در هر سن پایین‌تر از حد مجاز منع شده است. غلظت‌های متفاوتی برای سنین بالاتر از ۶ سال و بزرگسالان وجود دارد که باید به دقت رعایت شوند.

عوارض جانبی اکسی متازولین

عوارض جانبی شایع (فرمولاسیون بینی) 

عوارض جانبی فرمولاسیون‌های موضعی بینی اغلب به دلیل اثرات موضعی و تحریک‌کنندگی دارو هستند.
فراوانی نامشخص (اما شایع):

• احتقان برگشتی (رینیت مدیکامنتوزا): این شایع‌ترین عارضه است و پس از استفاده بیش از سه تا پنج روز رخ می‌دهد و فراوانی آن به رعایت دستورالعمل‌های مصرف توسط بیمار بستگی دارد.
• سوزش یا خشکی مخاط بینی: احساس ناراحتی موضعی در بینی که اغلب بلافاصله پس از مصرف رخ می‌دهد.
• عطسه: تحریک موضعی در بینی.
• آبریزش بینی: افزایش ترشحات بینی.

عوارض جانبی شایع (فرمولاسیون موضعی صورت – ژل) 

عوارض جانبی مربوط به فرمولاسیون ژل موضعی برای درمان روزاسه به شرح زیر است.
شایع (بیش از ۱٪):

• درماتیت تماسی: واکنش پوستی موضعی شامل التهاب و قرمزی پوست.
• سوزش در محل استفاده: احساس سوزش، خارش یا ناراحتی در ناحیه استعمال.
• افزایش ناگهانی قرمزی (فلاشینگ): افزایش گذرا و موقتی قرمزی صورت.
• درد در محل استفاده: احساس درد یا ناراحتی موضعی.

عوارض با فراوانی ۱ تا ۱.۹٪:

• سفید شدن پوست (پالور): به دلیل انقباض عروق شدید موضعی.
• زبر شدن پوست (خشکی): خشکی و پوسته‌پوسته شدن در ناحیه تحت درمان.

عوارض جانبی نادر و سیستمیک (هر دو فرمولاسیون) 

این عوارض به دلیل جذب سیستمیک دارو هستند و معمولاً در پی مصرف دوزهای زیاد یا طولانی‌مدت (به خصوص در مورد فرم بینی) رخ می‌دهند و فراوانی آن‌ها معمولاً کمتر از ۱٪ یا بسیار نادر است.

سیستم عصبی مرکزی:

• سردرد، بی‌خوابی، اضطراب، خواب‌آلودگی یا رخوت (به ویژه در اووردوز کودکان)، سرگیجه.

قلبی عروقی:

• افزایش فشار خون: افزایش فشار خون سیستمیک به دلیل اثرات مقلد سمپاتیک.
• تپش قلب: احساس تپش قلب یا افزایش ضربان قلب.
• لرزش یا آریتمی قلبی: بی‌نظمی در ریتم ضربان قلب.
• واکنش‌های حساسیت مفرط: نادر شامل آنژیوادم، کهیر و بثورات پوستی.

تداخلات دارویی اکسی متازولین

تداخلات دارویی اکسی متازولین بیشتر از نوع فارماکودینامیک هستند، به این معنی که اثرات آن‌ها بر سیستم عصبی سمپاتیک را تشدید می‌کنند و منجر به افزایش خطر عوارض قلبی عروقی می‌شوند. 
تداخلات شدید (منع مصرف یا هشدار جدی)

• مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (مانند ایزوکربوکسازید، فنلزین، سلژیلین، ترانیل سیپرومین): این تداخل از نظر بالینی مهم است و می‌تواند باعث بحران فشار خون شدید شود. اکسی متازولین نباید در بیمارانی که در حال حاضر از این داروها استفاده می‌کنند یا در ۱۴ روز گذشته مصرف آن‌ها را قطع کرده‌اند، استفاده شود.
• داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای (مانند آمی‌تریپتیلین، نورتریپتیلین، دوکسپین): مصرف همزمان می‌تواند اثرات قلبی عروقی مقلدهای سمپاتیک را تقویت کرده و خطر افزایش فشار خون، آریتمی و تپش قلب را افزایش دهد.

تداخلات مهم (نیاز به پایش و تنظیم دوز)
داروهای فشار خون (مانند مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین، مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین، مسدودکننده‌های بتا): اکسی متازولین به دلیل خاصیت انقباض عروقی خود می‌تواند اثر داروهای ضد فشار خون را کاهش دهد و کنترل فشار خون را مختل کند. پایش دقیق فشار خون ضروری است.

• سایر داروهای مقلد سمپاتیک (مانند افدرین یا سودوافدرین خوراکی): مصرف همزمان اکسی متازولین موضعی با سایر داروهای مقلد سمپاتیک خوراکی می‌تواند خطر عوارض جانبی سیستمیک (مانند افزایش فشار خون، تپش قلب) را به دلیل اثر تجمعی افزایش دهد.
• بروموکریپتین: استفاده همزمان با این دارو ممکن است خطر فشار خون بالا یا سردردهای شدید را افزایش دهد.

تداخل با غذا 

بر اساس منابع معتبر بین‌المللی، هیچ تداخل دارویی بالینی قابل توجهی بین داروی اکسی متازولین موضعی (بینی یا ژل صورت) و مواد غذایی یا نوشیدنی‌ها گزارش نشده است.

تداخل در آزمایشات 

• معمولاً، اکسی متازولین موضعی در دوزهای درمانی توصیه شده، به دلیل جذب سیستمیک اندک، باعث ایجاد تداخل بالینی مهم در نتایج آزمایش‌های آزمایشگاهی (مانند آزمایش‌های خون، عملکرد کبد یا کلیه) نمی‌شود.
• با این حال، در موارد اووردوز یا جذب سیستمیک قابل توجه (به ویژه در کودکان یا در صورت بلع) این دارو می‌تواند بر غلظت کاتکول‌آمین‌ها یا متابولیت‌های آن‌ها در ادرار یا خون تأثیر بگذارد، به ویژه در آزمایش‌هایی که برای تشخیص فئوکروموسیتوم (مانند اندازه‌گیری متانفرین‌ها) انجام می‌شوند، و ممکن است منجر به نتایج مثبت کاذب شود. این وضعیت به دلیل اثر مقلد سمپاتیک دارو است.

هشدار ها اکسی متازولین

هشدارهای کامل و جامع کاربردی 

۱. احتقان برگشتی (رینیت مدیکامنتوزا)

• هشدار حیاتی: مهم‌ترین و شایع‌ترین عارضه موضعی اکسی متازولین، به ویژه در فرمولاسیون‌های بینی، خطر ایجاد احتقان برگشتی یا رینیت مدیکامنتوزا است. مصرف این دارو نباید بیش از سه تا پنج روز ادامه یابد. استفاده طولانی‌مدت یا مکرر باعث می‌شود که بافت مخاطی بینی به اثرات انقباض عروق دارو وابسته شود و با قطع دارو، احتقان شدیدتر از حالت اولیه بازگردد و به یک چرخه معیوب منجر شود.
• توصیه بالینی: بیماران باید به طور دقیق در مورد محدودیت زمانی مصرف مطلع شوند. در صورت نیاز به درمان طولانی‌مدت‌تر برای احتقان، باید داروهای دیگر مانند کورتیکواستروئیدهای داخل بینی تجویز شوند.

۲. جذب سیستمیک و اثرات قلبی-عروقی

• اگرچه جذب سیستمیک اکسی متازولین پس از مصرف موضعی معمولاً کم است، اما استفاده بیش از حد یا استفاده در مخاط آسیب‌دیده می‌تواند منجر به جذب بیشتر و بروز عوارض شود. اکسی متازولین یک مقلد سمپاتیک است و می‌تواند باعث افزایش فشار خون سیستمیک و افزایش ضربان قلب شود.
• احتیاط در بیماران خاص: باید در تجویز این دارو به بیماران مبتلا به فشار خون بالا، بیماری‌های قلبی شدید (مانند بیماری عروق کرونر یا نارسایی قلبی)، پرکاری تیروئید، دیابت و بزرگ شدن خوش‌خیم پروستات احتیاط فراوان کرد، زیرا دارو ممکن است شرایط آن‌ها را بدتر کند.

۳. تداخل با داروهای روان‌پزشکی

• مصرف همزمان اکسی متازولین با داروهای خاصی مانند مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (حتی تا ۱۴ روز پس از قطع آن‌ها) می‌تواند خطر بروز بحران فشار خون شدید را به طور قابل ملاحظه‌ای افزایش دهد. این تداخل یک منع مصرف مطلق محسوب می‌شود.
• همچنین، در بیماران تحت درمان با داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای، به دلیل افزایش خطر اثرات قلبی-عروقی، باید با احتیاط مصرف شود.

۴. خطر در بیماران مبتلا به گلوکوم

• این دارو می‌تواند با افزایش فشار داخل چشم در بیماران مبتلا به گلوکوم زاویه بسته تداخل ایجاد کرده و شرایط آن‌ها را بدتر کند؛ لذا مصرف آن در این بیماران منع شده است.

۵. عوارض ژل موضعی برای روزاسه

• در فرمولاسیون ژل موضعی اکسی متازولین برای درمان روزاسه، احتمال بروز تشدید گذرا یا برگشتی قرمزی پس از کاهش اثر دارو وجود دارد. بیماران باید از احتمال بازگشت قرمزی به سطح قبل از درمان یا حتی کمی بدتر از آن، آگاه باشند.

اووردوز اکسی متازولین و درمان آن 
اووردوز اکسی متازولین، به ویژه در کودکان، می‌تواند بسیار جدی و تهدیدکننده حیات باشد.

۱. تظاهرات بالینی اووردوز

اووردوز به دلیل جذب سیستمیک بیش از حد رخ می‌دهد و علائم در دو فاز اصلی ظاهر می‌شوند:

• فاز اولیه (تحریک سمپاتیک): افزایش شدید فشار خون، تپش قلب، افزایش ضربان قلب، سردرد، اضطراب، بی‌قراری، گشاد شدن مردمک چشم، و گرگرفتگی.
• فاز ثانویه (سرکوب سیستم عصبی مرکزی): این مرحله که معمولاً در کودکان مشاهده می‌شود، خطرناک‌تر است و شامل کاهش دمای بدن، خواب‌آلودگی شدید (لتارژی)، کاهش شدید ضربان قلب (برادی‌کاردی)، کاهش فشار خون، کما و حتی ایست تنفسی است.

۲. مدیریت درمان اووردوز

درمان اووردوز حمایتی است و پادزهر خاصی برای اکسی متازولین وجود ندارد.

• کاهش جذب: از آنجا که جذب از مخاط سریع است، در صورت مصرف خوراکی دارو، ممکن است زغال فعال برای کاهش جذب در دستگاه گوارش تجویز شود، اما شستشوی معده به ندرت اندیکاسیون دارد.
• مدیریت فشار خون بالا (فاز اولیه): در صورت افزایش فشار خون شدید و پایدار، داروهای مسدودکننده آلفا-آدرنرژیک (مانند فنیل‌تولامین) ممکن است برای مهار اثرات مقلد سمپاتیک تجویز شوند.
• مدیریت سرکوب سیستم عصبی مرکزی (فاز ثانویه): مهم‌ترین جنبه، حفظ راه‌های هوایی و حمایت تنفسی است.
• کاهش ضربان قلب: اگر کاهش ضربان قلب شدید و همراه با علائم باشد، ممکن است نیاز به آتروپین باشد.
• نظارت: پایش دقیق علائم حیاتی، به ویژه فشار خون و ضربان قلب، و پایش سطح هوشیاری بیمار در یک محیط مراقبت ویژه ضروری است.

توصیه های دارویی اکسی متازولین

توصیه‌های دارویی مخصوص پزشک 
توصیه‌های زیر برای اطمینان از ایمنی و اثربخشی درمان با اکسی متازولین در محیط بالینی بسیار حیاتی هستند:

• محدودیت زمانی مصرف: بر استفاده از فرمولاسیون‌های بینی حداکثر برای ۳ تا ۵ روز متوالی تأکید کنید. طولانی‌تر شدن مصرف خطر ابتلا به احتقان برگشتی (رینیت مدیکامنتوزا) را به شدت افزایش می‌دهد.
• بررسی تداخلات: قبل از تجویز، حتماً مصرف داروهای فعلی بیمار را بررسی کنید، به ویژه داروهای مهارکننده مونوآمین اکسیداز و ضد افسردگی‌های سه حلقه‌ای. مصرف همزمان با این داروها منع جدی دارد و خطر بحران فشار خون را به دنبال دارد.
• غربالگری بیماری‌های زمینه‌ای: در بیماران مبتلا به فشار خون بالا، بیماری عروق کرونر، پرکاری تیروئید، دیابت و گلوکوم زاویه بسته، به دلیل خطر جذب سیستمیک و تشدید بیماری، باید با احتیاط بسیار زیاد استفاده شود.
• تشخیص افتراقی: در صورت عدم بهبود احتقان بینی پس از ۳ تا ۵ روز، به جای ادامه درمان با اکسی متازولین، باید بیمار را برای ارزیابی مجدد و بررسی علل زمینه‌ای دیگر ارجاع دهید.
• احتیاط در کودکان: در کودکان زیر ۶ سال، استفاده از فرمولاسیون‌های بزرگسالان اکسی متازولین به دلیل خطر بالای اووردوز و سرکوب سیستم عصبی مرکزی منع شده است. در صورت لزوم، حتماً از غلظت‌های مخصوص اطفال استفاده شود.
• فناوری صحیح استفاده (در روزاسه): در تجویز ژل موضعی برای روزاسه، به بیمار توصیه کنید که دارو را فقط یک بار در روز و با مقدار کم (به اندازه یک نخود) به آرامی روی ناحیه آسیب‌دیده صورت بمالد و از تماس با چشم و لب‌ها جداً خودداری کند.

توصیه‌های دارویی بیمار 
این نکات کلیدی را به زبان ساده و قابل فهم به بیمار منتقل کنید:

• مدت زمان مصرف: داروی بینی را بیش از ۳ روز متوالی استفاده نکنید. اگر بعد از سه روز احتقان شما برطرف نشد، مصرف را قطع کرده و با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید، زیرا استفاده طولانی‌تر می‌تواند باعث بدتر شدن احتقان شما شود.
• دوز مصرفی: فقط به اندازه‌ای که پزشک یا دستورالعمل روی بسته‌بندی توصیه کرده است، استفاده کنید. استفاده بیش از حد یا مکرر می‌تواند عوارض جانبی جدی، به ویژه افزایش فشار خون، ایجاد کند.
• روش استفاده از اسپری/قطره بینی: قبل از استفاده، بینی خود را به آرامی تمیز کنید. هنگام استفاده، سر خود را کمی متمایل کرده و اسپری یا قطره را وارد مجرای بینی کنید و در حین فشردن اسپری، از طریق بینی نفس بکشید.
• استفاده در روزاسه (ژل موضعی): این دارو فقط برای استفاده روی پوست صورت است. پس از شستن صورت، صبر کنید تا پوست کاملاً خشک شود، سپس مقدار کمی از ژل را فقط یک بار در روز روی مناطق قرمز بمالید. هرگز اجازه ندهید ژل با چشم‌ها، دهان یا زخم‌های باز تماس پیدا کند.
• شرایط نگهداری: دارو را دور از دسترس کودکان نگهداری کنید. اووردوز در کودکان حتی با مقادیر کم می‌تواند بسیار جدی باشد.