مورومونب –سی دی3 یک آنتی بادی مونوکلونال مورینی برای آنتی ژن (CD3) T3 لنفوسیت T انسانی است و در درمان رد حاد پیوند در بیماران کاربرد دارد و با دوز 5 میلی گرم در روز به صورت تزریق داخل وریدی و به مدت 10 تا 14 روز تجویز می گردد. در مورد کودکان زیر 30 کیلوگرم دوز آغازین 5/2 میلی گرم در روز توصیه می گردد و سپس با توجه به پاسخ درمانی تنظیم می گردد. در پی اولین دوزهای تجویزی باید بیمار را به دقت از نظر بروز سندرم آزادی ستیوکین و واکنش های افزایش حساسیت مانیتور کرد.
به کمپلکس گیرنده سلول T-CD3 (به ویژه زنجیره اپسیلون CD3) در سطح سلول های T در گردش متصل می شود، در ابتدا منجر به فعال شدن می شود، اما متعاقبا باعث پاکسازی کمپلکس TCR از سطح سلول و آپوپتوز سلول های T می شود. این از پیوند در برابر سلول های T محافظت می کند
ممکن است یک سندرم آزاد سازی ستیوکین بروز کند که شامل تب، لرز، اختلالات گوارشی، درد عضلانی و ترمور، تنگی نفس، ادم ریوی و سکته قلبی می باشد که به صورت مشخص طی 30 تا 60 دقیقه بعد از اولین دوزهای دارو ایجاد می گردد. ممکن است اختلال در عملکرد کلیوی نیز ایجاد گردد که برگشت پذیر می باشد. هم چنین ممکن است آنسفالوپاتی، ادم مغزی و سندرم مشابه با مننژیت آسپتیک همراه با سردرد و سفتی گردن و ترس از نور و صرع رخ دهد. گاهاً بروز واکنش های افزایش حساسیت گزارش شده است که تمییز دادن آنها از سندرم آزادسازی ستیوکین مشکل می باشد. همانند دیگر داروهای تضعیف کننده ایمنی درمان با این دارو شانس بروز عفونت و پیشرفت بدخیمی ها را بیشتر می کند. این دارو نباید به بیمارانی که دچار تب یا فشار خون کنترل نشده هستند داده شود. در بیماران دارای سابقه صرع نیز نباید تجویز گردد.
کد ژنریک | نام شکل دارویی | پرخطر | دما | حیاتی | برچسب هشدار بالا |
---|---|---|---|---|---|
01602 |