متی مازول چیست و برای چه مواردی استفاده می شود؟

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف متی مازول

متي مازول در درمان پركاري تيروئيد مصرف مي شود.

مکانیسم اثر متی مازول

مهار سنتز هورمون های تیروئیدی (از طریق مهار اکسیداسیون ید در غده تیروئید)
- مهار سنتز تیروکسین (T4) و تری یدوتیرونین (T3)
* عدم اثر گذاری بر گردش T4 و T3

فارماکوکینتیک متی مازول

جذب: تقریبا کامل
فراهمی زیستی: 93%
شروع اثر: ضد تیروئید 18-12 ساعت
طول اثر: 72-36 ساعت
پیک پلاسمایی: 2-1 ساعت
اتصال به پروتئین: صفر
متابولیسم: کبدی
نیمه عمر: 6-4 ساعت
دفع: ادرار

عوارض جانبی متی مازول

عوارض با درصد نامشخص:
قلبی عروقی: ادم، پري آرتريت
سیستم اعصاب مرکزی: خواب آلودگی، تب دارویی، سردرد، التهاب نورون، خواب رفتگی اندام، سرگیجه
پوستی: ریزش مو، خارش، پیگمانته شدن پوست، راش پوستی، کهیر
غدد درون ریز و متابولیسم: اغمای ناشی از افت قندخون، کم کاری تیروئید، سندرم انسولین خودایمن
گوارشی: فقدان حس چشایی، بزرگ شدن غدد بزاقی، درد اپی گاستر (سر دل)، تهوع، استفراغ
هماتولوژی و انکولوژی: آگرانولوسیتوز، آنمی آپلاستیک، گرانولوسیتوپنی، افت پروترومبین، لکوپنی، لنفادنوپاتی، ترومبوسیتوپنی
کبدی: هپاتیت، یرقان
عصبی، عضلانی و اسکلتی: درد مفاصل، سندرم شبه لوپوس، درد عضلانی
کلیوی: نفریت

تداخلات دارویی متی مازول

*مشخصات کلی تداخلات:
اطلاعاتی گزارش نشده است.

تداخلات رده X (پرهیز):
ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، کلادریبین، دیپیرون، سدیم یدید I131

کاهش اثرات داروها توسط متی‌مازول:
ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، پردنیزولون (سیستمیک)، سدیم یدید I131، آنتاگونیست های ویتامین کا

کاهش اثرات متی‌مازول توسط داروها:
تداخل قابل‌توجهی مشخص نشده است.

افزایش اثرات داروها توسط متی‌مازول :
گلیکوزید های قلبی، کلوزاپین، دفریپرون، مشتقات تئوفیلین

افزایش اثرات متی‌مازول توسط داروها:
کلرامفنیکل (چشمی)، کلادریبین، دیپیرون، مزالامین، پرومازین

تداخل با غذا:
ذکر نشده است.

هشدار ها متی مازول

1- لازم است که بیمار از لحاظ بروز علایم بیماری (مانند تب، التهاب گلو، ضایعات پوستی و کسالت عمومی) پایش شود.
2- شمارش افتراقی سلول های خونی (CBC with diff) در ابتدای درمان و در صورت بروز فارنژیت یا بیماری های تب دار پایش گردد.
3- زمان پروترومبین (PT) به ویژه پیش از جراحی ارزیابی شود.
4- عملکرد کبدی (بیلی روبین، آلکالین فسفاتاز، آلانین آمینوتراسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز) در ابتدای درمان و در صورت بروز علایم آسیب کبدی پایش گردد.
5- سطح FT4 و T3 توتال هر 6-4 هفته در طول دوره ی تنظیم دوز و سپس هر 3-2 ماه پس از دستیابی به سطح مناسب هورمون های تیروئیدی ارزیابی شود. (در موارد مصرف طولانی (برای مثال بیش از 18 ماه)، ممکن است تناوب پایش به هر 6-4 ماه بسط یابد.)
6- سطح TSH به صورت دوره ای در طول دوره درمان پایش شود (پایش TSH جهت ارزیابی پاسخ اولیه به درمان مناسب نمی باشد؛ زیرا ممکن است سطح آن طی چندین ماه پس از شروع درمان هم چنان پایین باشد).
7- لازم است که در صورت منفی بودن تست TRAb در بیماری گریوز، تست عملکرد تیروئیدی در 6 ماه اول پس از قطع دارو، هر 3-2 ماه انجام گیرد. در 6 ماه دوم پس از قطع، هر 6-4 ماه و سپس هر 12-6 ماه پایش شود.
8- سطح TRAb پیش از قطع مصرف دارو پایش شود. افزایش سطح آن در انتهای دوره درمان، موجب کاهش احتمال عود بیماری می شود.
9- لازم است که دیگر داروهای مصرفی بیمار بررسی شود تا در صورت نیاز، تنظیم دوز صورت گیرد یا از درمان جایگزین استفاده شود.
10- لازم است که بیمار از لحاظ بروز علایم تشدید پرکاری تیروئید، راش، ناراحتی گوارشی، لکوپنی، آنمی و در مفاصل در طول دوره درمان پایش شود.
- دریافت واکسن های زنده (مانند آنفلونزا، سرخک-سرخجه-اوریون، ب.ث.ژ) در طول دوره درمان ممنوع می باشد؛ زیرا احتمال کاهش شمار سلول های خونی و افزایش خطر عفونت وجود دارد.
- در بیماری کبدی، اختلالات سلول های خونی یا سرکوب مغز استخوان با احتیاط تجویز شود.
- ممکن است که مصرف طولانی مدت دارو به کم کاری تیروئید منجر شود.

توصیه های دارویی متی مازول

دارو بايد هر روز در ساعت مشخص مصرف شود.