مولنوپیراویر چیست و برای چه مواردی استفاده می شود؟

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف مولنوپیراویر

داروی مولنوپیراویر یک ضد ویروس خوراکی است که با ایجاد خطا در رمز ژنتیکی ویروس سارس کوو ۲، از تکثیر بیشتر آن جلوگیری می‌کند. این دارو در برخی کشورها برای استفاده اضطراری یا با مجوز بازاریابی مشروط تأیید شده است.

موارد مصرف تأیید شده
مولنوپیراویر به طور عمده برای درمان بیماری کروناویروس ۲۰۱۹ خفیف تا متوسط در بزرگسالان تجویز می‌شود که نتیجه آزمایش ویروس سارس کوو ۲ آن‌ها مثبت است و حداقل یک عامل خطر برای پیشرفت به سمت بیماری شدید، شامل بستری شدن یا مرگ، دارند.

نکات کاربردی و بالینی برای پزشکان:

• جمعیت هدف: این دارو برای بزرگسالانی که در معرض خطر بالای بستری شدن یا مرگ ناشی از کووید-۱۹ هستند، در نظر گرفته شده است. این گروه شامل بیمارانی با شرایط زمینه‌ای مانند چاقی، بیماری قلبی، دیابت، یا نقص ایمنی است.
• زمان شروع درمان: درمان باید در اسرع وقت پس از تشخیص کووید-۱۹ و حداکثر ظرف ۵ روز از شروع علائم آغاز شود. تأخیر در شروع درمان به طور قابل توجهی اثربخشی آن را کاهش می‌دهد.
• وضعیت بستری: مولنوپیراویر برای شروع درمان در بیمارانی که به دلیل کووید-۱۹ بستری شده‌اند، مجاز نیست.
• طول دوره درمان: دوره درمان محدود به ۵ روز متوالی است. دوز توصیه شده، معمولاً ۸۰۰ میلی‌گرم هر ۱۲ ساعت، به مدت پنج روز است.
• اولویت درمانی: در پروتکل‌های درمانی بسیاری از نهادهای بین‌المللی، داروهای ضد ویروس خوراکی دیگری مانند نیرماترل‌ویر به همراه ریتوناویر (پاکسلووید) به عنوان خط اول درمان برای بیماران پرخطر در نظر گرفته می‌شوند. مولنوپیراویر اغلب به عنوان گزینه جایگزین توصیه می‌شود، زمانی که سایر گزینه‌های درمانی در دسترس نبوده یا از نظر بالینی برای بیمار مناسب نباشند.
• مکانیسم عمل: این دارو با تبدیل شدن به متابولیت فعال، در مسیر رونویسی ویروس دخالت کرده و جهش‌هایی را ایجاد می‌کند که باعث می‌شود ژنوم ویروس غیرفعال شود.
• ایمنی در کودکان: این دارو در بیماران کمتر از ۱۸ سال مجاز نیست، زیرا نگرانی‌هایی در مورد تأثیر آن بر رشد استخوان و غضروف وجود دارد.

موارد مصرف خارج برچسب
مولنوپیراویر عمدتاً با مجوز اضطراری یا مشروط برای کووید-۱۹ استفاده شده و تحقیقات گسترده‌ای در مورد سایر مصارف آن در سطح بالینی وجود ندارد. با این حال، با توجه به مکانیسم عمل آن، ممکن است در آینده برای موارد زیر مورد بررسی قرار گیرد:

• پیشگیری از کووید-۱۹: استفاده از مولنوپیراویر برای پیشگیری قبل از تماس یا پس از تماس با ویروس سارس کوو ۲ (به عنوان مثال، برای اعضای خانواده فرد مبتلا یا کارکنان مراقبت‌های بهداشتی پس از مواجهه) در حال حاضر تأیید نشده است و سازمان‌های نظارتی اجازه استفاده از آن را برای این منظور نداده‌اند.
• سایر عفونت‌های کروناویروسی: از آنجا که مولنوپیراویر یک آنالوگ نوکلئوزید با طیف وسیع است و در مطالعات پیش‌بالینی، فعالیت ضد ویروسی در برابر کروناویروس‌های دیگر مانند سارس کوو و مرس کوو نشان داده است، این پتانسیل وجود دارد که در آینده برای درمان این عفونت‌ها یا سایر ویروس‌ها با مکانیسم تکثیر مشابه، تحت مطالعه قرار گیرد.

نکات کاربردی و بالینی برای پزشکان:

• عدم تجویز برای پیشگیری: با توجه به نگرانی‌های تئوریک در مورد جهش‌زایی در سلول‌های میزبان و همچنین فقدان داده‌های بالینی کافی و مجوزهای رسمی، پزشکان نباید مولنوپیراویر را برای اهداف پیشگیری تجویز کنند.
• پتانسیل تحقیقاتی: آگاهی از فعالیت مولنوپیراویر علیه طیف وسیعی از ویروس‌ها از جمله ویروس آنفلوانزا، اهمیت تحقیقات بیشتر برای تعیین کاربردهای بالقوه خارج از برچسب آن را برجسته می‌کند، اما این موارد در حال حاضر صرفاً تحقیقاتی هستند و نباید وارد پروتکل بالینی شوند.

مکانیسم اثر مولنوپیراویر

داروی مولنوپیراویر یک عامل ضد ویروس خوراکی است که برای درمان بیماری کروناویروس ۲۰۱۹ خفیف تا متوسط در بیماران بزرگسال با ریسک بالا استفاده می‌شود. این دارو به صورت پیش‌دارو است و برای ایجاد اثر درمانی، نیاز به تبدیل شدن به متابولیت فعال در بدن دارد. مولنوپیراویر یک آنالوگ نوکلئوزید ریبوسیتید است. مکانیسم اثر اصلی آن، ایجاد خطا یا جهش در فرآیند همانندسازی ژنتیکی ویروس سارس کوو ۲ است. این فرآیند با نام جهش‌زایی کشنده شناخته می‌شود:

• تبدیل شدن به شکل فعال: پس از مصرف خوراکی، مولنوپیراویر به سرعت در سلول‌ها توسط آنزیم‌های میزبان به متابولیت فعال خود، یعنی هیدروکسی سیتیدین تبدیل می‌شود.
• دخالت در رونویسی: این متابولیت فعال شبیه به یکی از واحدهای ساختاری طبیعی آران‌ای ویروس عمل می‌کند. هنگامی که ویروس قصد تکثیر ژنوم خود را دارد، آنزیم رونویس برعکس ویروس به اشتباه این متابولیت را به جای نوکلئوزید طبیعی، در زنجیره آران‌ای در حال ساخت قرار می‌دهد.
• ایجاد جهش (خطا): قرارگیری این مولکول ساختگی در آران‌ای ویروس باعث می‌شود که در دورهای بعدی همانندسازی، خطاهای متعددی (جهش) در کدهای ژنتیکی ویروس ایجاد شود.
• توقف تکثیر: تجمع این تعداد بالای جهش‌ها، آران‌ای ویروس را به شدت معیوب و غیرعملکردی می‌کند. این پدیده در نهایت به عقیم شدن ویروس و توقف تکثیر موفق آن منجر می‌شود، که در نتیجه بار ویروسی کاهش یافته و بیماری مهار می‌شود.

فارماکوکینتیک مولنوپیراویر

جذب

• مولنوپیراویر پس از مصرف خوراکی به سرعت از دستگاه گوارش جذب می‌شود.
• این دارو یک پیش‌دارو است و غلظت آن در پلاسما، به سرعت به متابولیت فعال آن تبدیل می‌شود.
• حداکثر غلظت پلاسمایی متابولیت فعال معمولاً حدود ۱ تا ۲ ساعت پس از مصرف مشاهده می‌شود.

توزیع

• متابولیت فعال مولنوپیراویر به صورت گسترده‌ای به داخل سلول‌ها توزیع می‌شود، جایی که به شکل فعال خود فسفوریله شده و اثر ضد ویروسی خود را اعمال می‌کند.
• این متابولیت تا حد کمی (حدود ۱۳ درصد) به پروتئین‌های پلاسما متصل می‌شود.

متابولیسم

• مولنوپیراویر پس از جذب، از طریق هیدرولیز (تجزیه با آب) به سرعت در سلول‌ها به متابولیت فعال هیدروکسی سیتیدین تبدیل می‌شود.
• متابولیت فعال نیز به نوبه خود از طریق مسیرهای طبیعی تشکیل نوکلئوزیدها، به صورت طبیعی فسفریله و دفسفریله می‌شود.
• برخلاف بسیاری از داروهای ضد ویروس، مولنوپیراویر به میزان قابل توجهی توسط آنزیم‌های اصلی سیتوکروم $\text{P}۴۵۰$ متابولیزه نمی‌شود؛ این امر خطر تداخلات دارویی مهم را کاهش می‌دهد.

دفع

• نیمه عمر حذف پلاسمایی متابولیت فعال تقریباً ۳.۳ ساعت است.
• متابولیت فعال به طور عمده از طریق ادرار و با تبدیل شدن به سایر نوکلئوزیدهای طبیعی بدن دفع می‌شود.

تنظیم دوز

• نارسایی کلیوی: تنظیم دوز در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی ضروری نیست.
• نارسایی کبدی: تنظیم دوز در بیماران مبتلا به نارسایی کبدی ضروری نیست.

منع مصرف مولنوپیراویر

موارد منع مصرف در بیماری و حساسیت

• حساسیت مفرط: مولنوپیراویر در بیمارانی که سابقه واکنش حساسیت شدید یا مفرط به مولنوپیراویر یا هر یک از اجزای تشکیل‌دهنده قرص دارند، منع مصرف دارد.
• نارسایی حاد کبدی یا کلیوی: اگرچه تنظیم دوز معمولاً در نارسایی‌های مزمن لازم نیست، در صورت وجود بیماری‌های حاد و شدید کبدی یا کلیوی، پزشک باید با احتیاط بیشتری این دارو را تجویز کند، هرچند این موارد به طور رسمی به عنوان منع مصرف مطلق در نظر گرفته نمی‌شوند.

موارد منع مصرف در بارداری و شیردهی

با توجه به نگرانی‌های ایمنی مرتبط با مکانیسم اثر این دارو و نبود داده‌های کافی، استفاده از مولنوپیراویر در زنان باردار و شیرده با محدودیت‌های جدی مواجه است:

منع مصرف در بارداری

• توصیه: مولنوپیراویر به طور کلی در زنان باردار منع مصرف دارد.
• دلیل: مطالعات حیوانی نشان داده‌اند که مولنوپیراویر می‌تواند باعث سمیت جنینی شود. مکانیسم عمل آن (ایجاد جهش) نگرانی‌هایی را در مورد آسیب احتمالی به جنین در حال رشد، به ویژه در مراحل حساس رشد، ایجاد می‌کند.

اقدامات لازم:

• پزشک باید قبل از تجویز، از عدم بارداری بیمار اطمینان حاصل کند.
• در صورت لزوم، باید آزمایش بارداری قبل از شروع درمان انجام شود.
• در صورت تشخیص بارداری در حین درمان، درمان باید قطع شده و بیمار از نظر بالینی تحت نظر باشد.

منع مصرف در شیردهی

• توصیه: شیردهی در طول درمان با مولنوپیراویر و تا چهار روز پس از آخرین دوز دارو توصیه نمی‌شود.
• دلیل: مشخص نیست که آیا مولنوپیراویر یا متابولیت‌های آن وارد شیر مادر می‌شوند یا خیر. با توجه به پتانسیل جهش‌زایی و ریسک آسیب احتمالی به نوزاد شیرخوار، توصیه می‌شود مادران در طول دوره درمان و چند روز پس از آن، شیردهی را قطع کنند.
• اقدامات لازم: مادران شیرده باید شیر خود را دور بریزند و در صورت تمایل، از شیر خشک استفاده کنند.

احتیاط‌های ضروری برای بیمارانی با پتانسیل باروری

• زنان: زنانی که در سن باروری هستند باید در طول درمان و تا چهار روز پس از آخرین دوز مولنوپیراویر از یک روش مطمئن پیشگیری از بارداری استفاده کنند.
• مردان: مردان دارای شریک جنسی در سن باروری نیز باید در طول درمان و تا حداقل سه ماه پس از آخرین دوز از روش‌های مطمئن پیشگیری از بارداری استفاده کنند. این احتیاط به دلیل نگرانی تئوریک در مورد پتانسیل سمیت ژنتیکی در سلول‌های اسپرم است.

موارد منع مصرف در کودکان

• توصیه: مولنوپیراویر در بیماران زیر ۱۸ سال منع مصرف دارد و مجاز نیست.
• دلیل: مطالعات حیوانی نشان داده‌اند که مولنوپیراویر ممکن است بر رشد غضروف و استخوان تأثیر منفی بگذارد. از آنجایی که کودکان و نوجوانان در سن رشد قرار دارند، خطر آسیب به صفحات رشد وجود دارد.
• اقدامات لازم: نباید مولنوپیراویر را برای درمان کووید-۱۹ در بیماران کودک و نوجوان تجویز کرد و باید از سایر روش‌های درمانی تأیید شده برای این گروه سنی استفاده شود.

عوارض جانبی مولنوپیراویر

۱. عوارض جانبی رایج (وقوع حدود ۱ تا کمتر از ۱۰ درصد)

رایج‌ترین عوارض جانبی گزارش شده که تفاوت قابل توجهی با دارونما نداشته یا کمی بیشتر بوده‌اند، معمولاً مربوط به دستگاه گوارش و سیستم عصبی هستند:

• اسهال: حدود ۲ تا ۳ درصد
• نکته بالینی: این عارضه اغلب خفیف است و نیاز به قطع دارو ندارد.
• تهوع (احساس استفراغ): حدود ۱ تا ۲ درصد
• سردرد: حدود ۱ تا ۲ درصد
• سرگیجه: حدود کمتر از ۱ درصد

۲. عوارض جانبی غیر رایج (وقوع کمتر از ۱ درصد)

عوارض جانبی دیگری که با درصد بسیار کمتری گزارش شده‌اند، شامل موارد زیر است:

• استفراغ
• بثورات جلدی (راش)
• کهیر
• درد شکمی

۳. عوارض جانبی جدی و نادر

در مطالعات بالینی، میزان وقوع عوارض جانبی جدی در بیماران دریافت کننده مولنوپیراویر با گروه دارونما مشابه بوده است. به طور کلی، مولنوپیراویر با افزایش قابل توجهی در خطر حوادث نامطلوب جدی یا مرگ مرتبط نبوده است. با این حال، واکنش‌های جدی که به طور نادر در گزارش‌های پس از بازاریابی مشاهده شده‌اند، شامل:

• واکنش‌های حساسیت مفرط: از جمله آنژیوادم. این موارد به ندرت رخ می‌دهند، اما نیاز به اقدام درمانی فوری دارند.
• مشکلات کبدی یا کلیوی: اگرچه تنظیم دوز در نارسایی‌های مزمن ضروری نیست، اما در بیماران مسن با شرایط زمینه‌ای، گزارش‌هایی از اختلال عملکرد اندام‌ها مشاهده شده است که اغلب به بیماری زمینه‌ای بیمار نیز مرتبط بوده‌اند.

نکته مهم کاربردی برای پزشکان:

• پروفایل عوارض جانبی مولنوپیراویر نشان می‌دهد که این دارو از نظر تحمل‌پذیری در کوتاه‌مدت، امتیاز خوبی دارد و اغلب عوارض خفیف و خود محدود شونده هستند.
• با این حال، با توجه به مکانیسم عمل دارو و نگرانی در مورد پتانسیل جهش‌زایی در سلول‌های پستانداران، مهم‌ترین محدودیت‌های آن، منع مصرف در بارداری و توصیه‌های سختگیرانه در مورد پیشگیری از بارداری برای زنان و مردان است که باید با دقت کامل به بیمار اطلاع داده شود.

تداخلات دارویی مولنوپیراویر

تداخلات دارویی
مولنوپیراویر و متابولیت فعال آن (هیدروکسی سیتیدین)، نه مهارکننده‌های قوی هستند و نه القاءکننده‌های قوی آنزیم‌های اصلی کبدی مانند CYP۳A۴ یا CYP۲D۶ و همچنین بر اکثر ناقل‌های دارویی مهم تأثیر قابل توجهی نمی‌گذارند. به طور کلی، تداخلات دارویی مهم یا بالینی معناداری که نیازمند تنظیم دوز یا اجتناب از مصرف باشند، برای مولنوپیراویر گزارش نشده است.
با این حال، در نظر گرفتن تداخلات بالقوه تئوریک با سایر آنالوگ‌های نوکلئوزیدی مهم است:

• داروهای آنالوگ نوکلئوزیدی/نوکلئوتیدی دیگر: از نظر تئوریک، مصرف همزمان مولنوپیراویر با سایر داروهای ضد ویروس که آنالوگ نوکلئوزید هستند، می‌تواند پتانسیل افزایش سمیت سلولی یا اثرات جهش‌زایی را افزایش دهد. با این حال، شواهد بالینی قوی برای این مورد وجود ندارد و در عمل، این داروها به ندرت به صورت همزمان تجویز می‌شوند.
• نکته کاربردی برای پزشکان: با توجه به عدم تداخل مولنوپیراویر با مسیر سیتوکروم P۴۵۰، این دارو می‌تواند با آسودگی خاطر بیشتری در بیمارانی که داروهای مزمن مصرف می‌کنند (مانند داروهای فشار خون، دیابت، استاتین‌ها و...)، تجویز شود، بدون آنکه نیاز به پایش یا تنظیم دوز شدید باشد.

تداخل با غذا

• نحوه مصرف: مولنوپیراویر را می‌توان همراه با غذا یا بدون غذا مصرف کرد.
• تأثیر غذا: مطالعات نشان داده‌اند که مصرف غذا بر میزان جذب مولنوپیراویر (و در نتیجه متابولیت فعال آن) تأثیر بالینی معناداری نمی‌گذارد. بنابراین، بیماران می‌توانند آن را در زمان مناسب خود مصرف کنند.

تداخل در آزمایشات

• در حال حاضر، هیچ گونه تداخل شناخته شده یا هشدار خاصی در مورد اینکه مولنوپیراویر بتواند باعث نتایج مثبت کاذب یا منفی کاذب در آزمایش‌های رایج آزمایشگاهی، از جمله آزمایش‌های تشخیص ویروس سارس کوو ۲ (مانند PCR یا آنتی ژن) شود، گزارش نشده است.
• نکته کاربردی برای پزشکان: پزشک می‌تواند با اطمینان، بر نتایج آزمایش‌های تشخیصی استاندارد کووید-۱۹ برای شروع یا ادامه درمان با مولنوپیراویر، اتکا کند.

هشدار ها مولنوپیراویر

هشدارهای کامل و کاربردی برای پزشکان به شرح ذیل است:

۱. پتانسیل جهش‌زایی (سمیت ژنتیکی) و منع مصرف در بارداری و کودکان

• توضیح: مکانیسم عمل مولنوپیراویر بر پایه ایجاد خطا در آران‌ای ویروس است که یک نگرانی نظری در مورد پتانسیل آسیب به ماده ژنتیکی سلول‌های میزبان نیز ایجاد می‌کند.

اقدامات بالینی:

• بارداری: به دلیل شواهد سمّیت جنینی در مطالعات حیوانی، در بارداری منع مصرف دارد.
• پیشگیری از بارداری: در زنانی که توانایی باروری دارند، باید در طول درمان و تا چهار روز پس از آخرین دوز، از روش‌های مطمئن پیشگیری از بارداری استفاده شود.
• مردان: مردانی که دارای شریک جنسی در سن باروری هستند، باید در طول درمان و تا حداقل سه ماه پس از آخرین دوز، از روش‌های پیشگیری از بارداری استفاده کنند.
• کودکان: به دلیل احتمال تداخل با رشد غضروف و استخوان، در بیماران زیر ۱۸ سال ممنوع است.

۲. واکنش‌های حساسیت مفرط

• توضیح: در برخی بیماران، واکنش‌های حساسیت شدید و مفرط از جمله آنژیوادم گزارش شده است.
• اقدامات بالینی: در صورت بروز علائم حساسیت شدید (مانند کهیر، تورم صورت یا زبان، تنگی نفس)، درمان باید فوری قطع شده و مداخلات بالینی مناسب آغاز شود. تجویز دارو در بیمارانی با سابقه حساسیت به اجزای سازنده مولنوپیراویر ممنوع است.

۳. اثربخشی درمانی و محدودیت‌های زمانی

• توضیح: اثربخشی مولنوپیراویر به طور عمده در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ خفیف تا متوسط که در معرض خطر پیشرفت بیماری قرار دارند، و زمانی که درمان زود هنگام آغاز شود، اثبات شده است.

اقدامات بالینی:

• درمان باید حداکثر ظرف ۵ روز از شروع علائم آغاز شود. شروع درمان پس از این بازه زمانی، فواید بالینی اثبات شده‌ای ندارد.
• مولنوپیراویر برای بیمارانی که به دلیل کووید-۱۹ در بیمارستان بستری شده‌اند، توصیه نمی‌شود.

۴. مقاومت ویروسی

• توضیح: با توجه به مکانیسم عمل دارو که ایجاد جهش است، نگرانی‌هایی در مورد احتمال ایجاد سویه‌های ویروسی جدید با تغییرات غیر کشنده و افزایش قابلیت انتقال مطرح شده است.
• اقدامات بالینی: پزشکان باید از تجویز بیش از حد نیاز یا در مواردی که اثربخشی اثبات نشده (مانند پیشگیری) خودداری کنند تا خطر انتخاب سویه‌های مقاوم کاهش یابد.

مدیریت مصرف بیش از حد (اوردوز) داروی مولنوپیراویر
تجربه بالینی در مورد مصرف بیش از حد (اوردوز) مولنوپیراویر در انسان محدود است.

علائم احتمالی اوردوز

• در مطالعات بالینی، دوزهای بالاتر از میزان توصیه شده تا ۲۴ ساعت تجویز شده‌اند که در سطح تحمل قابل قبول بوده‌اند. با این حال، در صورت مصرف دوزهای بسیار بالا، علائم احتمالی ممکن است شامل تشدید عوارض جانبی شناخته شده دارو باشد، هرچند علائم خاص و کشنده ناشی از مصرف بیش از حد آن به صورت واضح گزارش نشده است.

درمان مصرف بیش از حد

• عدم وجود پادزهر خاص: هیچ پادزهر خاصی برای مصرف بیش از حد مولنوپیراویر وجود ندارد.
• مراقبت حمایتی: درمان مصرف بیش از حد باید در درجه اول حمایتی و علامتی باشد.
• اقدامات اولیه: پزشک باید وضعیت بالینی بیمار را ارزیابی کرده و در صورت نیاز، اقدامات حمایتی معمول برای مدیریت مسمومیت دارویی (مانند حمایت از راه هوایی، پایش وضعیت قلب و عروق و...) را انجام دهد.
• اقدامات دفع: از آنجایی که مولنوپیراویر تنها تا حد کمی به پروتئین‌های پلاسما متصل می‌شود، دیالیز احتمالاً در حذف قابل توجه آن از بدن موثر نخواهد بود.
• مشاوره: در موارد اورژانسی، مشاوره با یک مرکز کنترل سموم یا اورژانس برای راهنمایی در مورد مدیریت خاص توصیه می‌شود.

توصیه های دارویی مولنوپیراویر

توصیه‌های دارویی برای بیمار (راهنمای مصرف)
این توصیه‌ها باید به صورت واضح به بیمار ابلاغ شود تا از حداکثر اثربخشی و ایمنی اطمینان حاصل شود:

۱. نحوه و زمان مصرف

• شروع به موقع: بیمار باید دارو را در اسرع وقت پس از تشخیص کووید-۱۹ و حداکثر ظرف ۵ روز از شروع علائم، مصرف کند. تأخیر در شروع درمان به طور قابل توجهی اثربخشی را کاهش می‌دهد.
• دوز و دفعات: دوز معمولاً شامل ۴ کپسول (۲۰۰ میلی‌گرم هر کپسول، در مجموع ۸۰۰ میلی‌گرم) است که باید هر ۱۲ ساعت (یک بار صبح و یک بار شب) مصرف شود.
• طول دوره درمان: کل دوره درمان ۵ روز است. بسیار مهم است که بیمار تمام داروها را طبق دستور، حتی اگر احساس بهبودی کند، کامل کند.
• با یا بدون غذا: دارو را می‌توان با غذا یا بدون غذا مصرف کرد.

فراموش کردن دوز:

• اگر بیمار دوزی را فراموش کرد و ظرف ۱۰ ساعت از زمان معمول مصرف به یاد آورد، باید بلافاصله آن دوز را مصرف کند.
• اگر بیش از ۱۰ ساعت از زمان دوز فراموش شده گذشته است، بیمار باید از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کرده و دوز بعدی را در زمان معمول خود مصرف کند. از مصرف دوز دو برابر برای جبران خودداری شود.

۲. احتیاط‌های مهم (ایمنی)

پیشگیری از بارداری:

• زنان: زنان در سن باروری باید در طول درمان و تا چهار روز پس از آخرین دوز، از روش‌های مطمئن پیشگیری از بارداری استفاده کنند.
• مردان: مردان دارای شریک جنسی در سن باروری باید در طول درمان و تا حداقل سه ماه پس از آخرین دوز، از روش‌های مطمئن پیشگیری از بارداری استفاده کنند.
• شیردهی: شیردهی در طول درمان و تا چهار روز پس از آخرین دوز توصیه نمی‌شود.
• عوارض جانبی: بیمار را در مورد عوارض جانبی احتمالی مانند اسهال، تهوع یا سردرد آگاه کنید. در صورت بروز واکنش‌های حساسیتی شدید (تورم صورت، مشکل تنفس)، بیمار باید فوراً با مرکز درمانی تماس بگیرد.

توصیه‌های دارویی مخصوص پزشک (نکات بالینی)
این توصیه‌ها بر اساس داده‌های بین‌المللی برای اطمینان از تجویز صحیح و نظارت بالینی لازم است:

۱. ارزیابی قبل از تجویز

• تشخیص و زمان‌بندی: اطمینان از مثبت بودن آزمایش سارس کوو ۲ و شروع علائم بیمار در ۵ روز گذشته.
• ارزیابی خطر: تأیید کنید که بیمار دارای حداقل یک عامل خطر برای پیشرفت به بیماری شدید (مانند سن بالا، چاقی، دیابت، بیماری قلبی، نقص ایمنی) باشد.
• وضعیت بارداری: در زنان، باید وضعیت بارداری بررسی شود و در صورت نیاز، آزمایش بارداری انجام شود.
• سن بیمار: اطمینان حاصل کنید که بیمار بالای ۱۸ سال است.

۲. پایش و نظارت بالینی

• تداخلات دارویی: اگرچه مولنوپیراویر تداخلات مهمی ندارد، با این حال، پزشک باید لیست کامل داروهای مصرفی بیمار را بررسی کند تا از نبود تداخلات تئوریک با سایر آنالوگ‌های نوکلئوزیدی اطمینان حاصل شود.
• عدم افزایش دوز: تاکید بر این نکته که نباید دوز یا طول دوره درمان ۵ روزه افزایش یابد، زیرا ایمنی دوزهای بالاتر یا دوره‌های طولانی‌تر تأیید نشده است.
• عدم تجویز در بستری: مولنوپیراویر برای شروع درمان در بیمارانی که به دلیل کووید-۱۹ بستری شده‌اند، توصیه نمی‌شود.

۳. اولویت درمان

• در نظر داشته باشید که در بسیاری از راهنماهای درمانی بین‌المللی، داروهای ضد ویروس خوراکی دیگر (مانند پاکسلووید) به عنوان خط اول درمان توصیه می‌شوند و مولنوپیراویر اغلب به عنوان گزینه جایگزین در نظر گرفته می‌شود، زمانی که خط اول در دسترس نبوده یا از نظر بالینی منع مصرف داشته باشد.