پیروکسیکام چیست و برای چه مواردی استفاده می شود؟

ژل پیروکسیکام
داروهای تسکین دهنده ی درد ضد التهاب مانند پیروکسیکام به ضد درد های NSAIDs معروف هستند .این دارو با جلوگیری از تولید عوامل شیمیایی که موجب درز و التهاب می شوند ،درد را تسکین می دهد. فرم موضعی این دارو در تسکین دردهایی نظیر آرتریت (التهاب مفاصل)، دردهاي استخوانی و و ضرب دیدگی، کشیدگی، كمردرد و... كاربرد دارد.
این دارو با کاهش التهاب و تسکین درد به بهبود وضعیت بیمار کمک می کند.
هنگامي كه پيروكسيكام بصورت موضعي بر روي محل درد و التهاب استفاده می شود، این مزیت را دارد که درد را بدون عوارض داخلی ناشی از مصرف خوراکی دارو (مانند عوارض گوارشی) تسکین می دهد. در این صورت دارو فقط در موضع اثر می کند با این حال مصرف ژل موضعی پیروکسیکام برای بزرگسالان تجویز می گردد و برای اطفال توصیه نمی شود.

پیش از مصرف ژل پیروکسیکام 
-در صورت بارداری و یا شیردهی به پزشک خود اطلاع دهید تا داروی ضدحساسیت مناسب شرایط شما را برایتان تجویز نماید.
_در صورت سابقه ی آسم و یا حساسیت، به پزشک خود اطلاع دهید.
-در صورت سابقه ی هرگونه بیماری یا حساسیت پوستی (مانند اگزما)به پزشک خود اطلاع دهید .
-در صورت حساسیت به داروهای ضدالتهاب و درد مانند آسپرین، ایبوپروفن، ناپروکسن، دیکلوفناک و..)به پزشک اطلاع دهید.

نحوه ی صحیح مصرف ژل پیروکسیکام 
_یک لایه ی نازک از ژل را بر روی محل مورد نظربه آرامی ماساژ دهید و پس از استعمال دارو دست خود را بشویید.(مگر اینکه محل استفاده از دارو خود دست هایتان باشد.)
_معمولاً می توانید ژل را سه تا چهار مرتبه در روز مصرف نمایید.
-در صورت فراموشی یک نوبت استعمال دارو، هر موقع که بخاطر آوردید، می توانید ژل پیروکسیکام را استعمال نمایید.

توصیه های ژل پیروکسیکام
_از تماس ژل پیروکسیکام یا دست آغشته به آن ،با چشم ها خوددرای نمایید.
-ژل پیروکسیکام را در نواحی شکسته و یا زخم باز پوستی استفاده ننمایید.در صورتی که این کار را ناخواسته انجام دادید،سریعا موضع را با آب گرم بشویید.
_از پانسمان یا پوشاندن ناحیه ی مصرف بدون نظر پزشک خودداری نمایید.
-مصرف این دارو حساسیت پوست شما را به نور خورشید بیشتر می کند در نتیجه در مدت مصرف این دارو از گرفتن حمام آفتاب خودداری نمایید و موضع مصرف را در معرض نور مستقیم قرار ندهید و در صورت نیاز از فرآورده های ضدآفتاب استفاده نمایید .

عوارض شایع ژل پیروکسیکام 
-حساسیت پوستی خفیف مانند قرمزی یا خارش در موضع مصرف، معمولا در عرض دوتا سه روز برطرف میشود اما در صورت ادامه دار یا وخیم شدن این حساسیت، حتماً پزشک خود را در جریان قرار دهید.
-در صورت ایجاد لکه های قرمز برروی مناطق مختلف پوست ،مصرف دارو را قطع و به پزشک اطلاع دهید.
_ در صورت مشکلات تنفسی،و هرگونه علائم حساسیت دارویی (مانند ورم صورت و دهان)به پزشک خود مراجعه نمایید.

کپسول پیروکسیکام
پیروکسیکام يكي از داروهاي تسکین دهنده ی درد ضد التهاب که به ضد درد های NSAIDs معروف هستند، مي باشد. این دارو در دراز مدت التهاب و درد را کاهش می دهد لذا در تسکین دردهای مانند درد روماتوئید آرتریت و سایر دردهاي مفصلي مزمن كاربرد دارد. همچنین در درمان کوتاه مدت دردهای استخوانی و مفصلی نیز می تواند موثر واقع شود.
این دارو با کاهش التهاب و تسکین درد به بهبود وضعیت بیمار کمک می کند.
پیروکسیکام با مسدود کردن اثر آنزیم سیکلوکسیژناز، منجر به کاهش ساخت ماده ای شیمیایی به نام پروستاگلاندين در بدن می شود که مسئول ایجاد درد و التهاب در ناحیه ی آسیب دیده می باشند.در نتیجه با مهار آنزیم های سکلوکسیژناز و کاهش تولید پروستاگلاندين، درد و التهاب کاهش می یابد.

پيش از مصرف کپسول پیروکسیکام 
_در صورت سابقه ی آسم، حساسیت، زخم معده یا دوازدهه و بیماری های گوارشی(مانند کرون)، بیماری قلبی یا عروقی، لوپوس، مشکلات کبدی، کلیوی و سایر موارد به پزشک خود اطلاع دهید.
_در صورتی که سابقه ی فشار خون بالا و يا وجود لخته در عروق،فشارخون و كلسترول بالا را دارید ،پزشک خود را مطلع نمایید.
-از آنجا که این دارو می تواند در عملکرد داروهای دیگر در بدن اختلال ایجاد کند لازم است پیش از -شروع مصرف لیستی از کلیه ی داروهای مصرفی خوددر اختیار پزشک یا داروسازتان قرار دهید(خصوصاً داروهای ضدفشارخون،داروهای ضد انعقاد خون مانند وارفارین،سایر داذوهای تسکین دهنده ی درد)
_در صورت سابقه ی حساسیت به داروهای ضد درد (مانند آسپرین، ناپروکسن، ایندومتاسین و ایبوپروفن و...)به پزشک خود اطلاع دهید.
-در صورتی که سیگاری هستید، به پزشک خود اطلاع دهید.

نحوه ي مصرف پیروکسیکام خوراکی
-در صورت مصرف طولانی مدت دارو را دقيقاً طبق تجویز پزشک مصرف نمایید.اما عموماً مصرف این دارو بصورت ۱قرص یا کپسول در روز می باشد و عموماً چند هفته طول می کشد تا شاهد اثر مناسب و کامل آن باشید.
-قرص را بطور کامل همراه با یک لیوان آب ببلعید. مصرف این دارو همراه با غذا، شیر و یا شربت های معده به کاهش عوارض گوارشی ناشی از مصرف آن کمک می نماید.
-تا ده دقیقه پس از مصرف دارو، دراز نکشید تا احتمال بروز عوارض گوارشی کاهش یابد.
-در صورت فراموشی یک نوبت مصرف دارو، از مصرف نوبت فراموش شده صرف نظر نمایید و نوبت بعدی را طبق برنامه مصرف نمایید. به هیچ وجه مقدار دارو در یک نوبت را دوبرابر ننمایید.
-در صورتی که این دارو را تنها در مواقع درد استفاده می کنید و مصرف منظم روزانه ندارید باید بدانید که داذوهای تسکین دهنده ی درد اگر در زمان شروع درد مصرف گردند بیشترین اثر خود را دارند لذا تا شدید شدن درد صبر نکنید و در ابتدای مشاهده ی علایم درد داذو را مصرف نمایید.

توصیه های کپسول پیروکسیکام 
-در صورتی که مصرف این دارو برای مدت طولانی توسط پزشک به شما توصیه شده است، تحت نظر پزشک خود بمانید تا پیشرفت درمانی شما بررسی گردد.در صورتی که نیاز به مصرف طولانی مدت این دارو دارید،پزشک می تواند همراه آن، دارو های محافظت کننده از معده تجویز نماید تا عوارض کاهش یابد.
-مصرف داروبطور منظم در ساعت مشخصی از روز می تواند باعث زودتر رسیدن به اثر درمانی مطلوب گردد.
_در صورتی که مبتلا به آسم می باشید ،ممکن است علائمی مانند خس خس سینه و مشکل تنفسی در شما با مصرف این دارو تشدید شود.در صورت بروز این عوارض ،این دارو را قطع نمایید و به پزشک خود مراجعه نمایید.
‎- در صورتی که قصد عمل جراحی یا درمان دندانپزشکی را دارید به پزشک خود در مورد مصرف این دارو اطلاع دهید.
_در مدت درمان بااین دارو حساسیت بدن شما به نور بیشتر خواهد شد لذا از قرار گرفتن در معرض نور مستقیم خودداری نمایید و از کرم های ضدآفتاب و عینک آفتابی استفاده کنید.

عوارض شایع کپسول پیروکسیکام 
-علائم گوارشی مانند سوء هاضمه، سوزش سردل، معده درد و... از علائم شایع داروهای NSAIDs می باشد که برای کاهش آنها مصرف دارو پس از غذا توصیه می شود. در صورت ادامه دار شدن این عوارض با پزشک خود مشورت نمایید.
-احساس تهوع ناشی از این دارو با مصرف وعده های غذایی سبک و پرهیز از غذاهای پرچرب و پرادویه کاهش می یابد.
-جهت بهبود اسهال ناشی از مصرف این دارو،مصرف وعده های غذایی ساده و مایعات به مقدار کافی توصیه می شود.
-در صورت بروز یبوست، رژیم سرشار از فیبر(میوه و سبزیجات) و مصرف مایعات به اندازه ی کافی توصیه می شود.
-در صورت مشکلات تنفسی و هرگونه علائم حساسیت دارویی (مانند ورم صورت و دهان) به پزشک خود مراجعه نمایید.
-در صورت مشاهده دفع خون یا مدفوع تیره،استفراغ حاوی خون یا شکم درد شدید،مصرف دارو را قطع و به پزشک خود مراجعه نمایید.
-در صورت بروز سردرد، سرگیجه یا گیجی شدید، افزایش فشارخون، تغییر وزن ناگهانی، تغییرات خلق و خو، اختلال در خواب، زنگ زدن گوش در مدت درمان با این دارو، حتماً به پزشک خود اطلاع دهید.

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف پیروکسیکام

در درمان درد و التهاب ناشی از آرتروز و آرتریت روماتوئید کاربرد دارد. پیروکسیکام با جلوگیری از تولید پروستاگلاندین ها درد را تسکین می دهد. ژل موضعی پیروکسیکام در تسکین دردهایی نظیر دردهاي استخوانی، کشیدگی مفاصل، كمردرد و... كاربرد دارد.
این دارو با کاهش التهاب و تسکین درد به بهبود وضعیت بیمار کمک می کند.
استفاده موضعي پیروکسیکام اثربخشی دارو با کمترین عوارض جانبی را ایجاد می کند. با وجود این مصرف ژل موضعی پیروکسیکام برای اطفال توصیه نمی شود.

مکانیسم اثر پیروکسیکام

پیروکسیکام با مسدود کردن اثر آنزیم سیکلوکسیژناز، منجر به کاهش ساخت ماده ای شیمیایی به نام پروستاگلاندين در بدن می شود که مسئول ایجاد درد و التهاب در ناحیه ی آسیب دیده می باشند.در نتیجه با مهار آنزیم های سکلوکسیژناز و کاهش تولید پروستاگلاندين، درد و التهاب کاهش می یابد.

فارماکوکینتیک پیروکسیکام

بعد از مصرف خوراكي به سرعت جذب مي‌گردد. متابوليسم كبدي دارو وسیع بوده و از راه ادرار و مدفوع با نيمه عمر متوسط 50 ساعت دفع مي‌گردد.

منع مصرف پیروکسیکام

مصرف این دارو در سه ماهه سوم بارداری اکیدا ممنوع است و جزء داروهای گروه X طبقه بندی می شود و ممکن است باعث مرگ یا نقص عضو جنین گردد.

اين دارو در صورت وجود سابقه واكنش آلرژيك شديد از قبيل آنافيلاكسي يا آنژيودام ناشي از مصرف آسپيريم يا ساير داروهاي ضد التهاب غير استروئيدي يا پوليپ بيني همراه با اسپاسم برونش به علت مصرف آسپيرين، نبايد مصرف شود.

عوارض جانبی پیروکسیکام

عوارض نسبتا شایع (%10-1):
قلبی عروقی: ادم
سیستم اعصاب مرکزی: سرگیجه، سردرد
پوستی: خارش، راش پوستی
گوارشی: درد شکمی، بی اشتهایی، یبوست، اسهال، سوء هاضمه، نفخ، خونریزی گوارشی، سوراخ شدن دستگاه گوارش، سوزش سر دل، تهوع، زخم (معده، دوازدهه)، استفراغ
هماتولوژی و انکولوژی: آنمی، طولانی شدن زمان خونریزی
کبدی: افزایش آنزیم های کبدی
گوشی: وزوز گوش
کلیوی: اختلال عملکرد کلیوی

تداخلات دارویی پیروکسیکام

مشخصات کلی تداخلات:
- سوبسترای CYP2C9
- نفروپاتی ناشی از داروهای مسکن
- تشدید اثرات ضد پلاکت
- کاهش پرفیوژن یا عملکرد کلیوی
- افزایش خطر خونریزی یا آسیب به مخاط دستگاه گوارش
- تشدید هایپرکالمی
- تشدید اثرات افزاینده فشارخون
- تشدید هیپوناترمی
- کاهش‌ آستانه تشنج

تداخلات رده X (پرهیز):
آسه‌متاسین، آمینولوولینیک اسید (سیستمیک)، دکس ایبوپروفن، دکس کتوپروفن، فلوکتافنین، کتورولاک (نازال و سیستمیک)، ماسیمورلین، میفامورتید، مورنیفلومات، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (انتخابی COX-2)، اوماستاکسین، پلوبیپروفن، فنیل بوتازون، تالنیفلومات، تنوکسیکام، اوروکیناز، زالتوپروفن

کاهش اثرات داروها توسط پیروکسیکام:
آلیسکایرن، بلاک کننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II، مهارکننده‌های آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین، بتابلاکرها، اپلرنون، هیدرالازین، دیورتیک های لوپ، ماسیمورلین، میفامورتید، دیورتیک های نگه‌دارنده پتاسیم، پروستاگلاندین ها (چشمی)، سالیسیلات ها، مهارکننده‌های انتخابی باز جذب سروتونین، سینکالید، دیورتیک های تیازیدی و شبه تیازیدی

کاهش اثرات پیروکسیکام توسط داروها:
عوامل کمپلکس ساز اسیدهای صفراوی، سالیسیلات ها

افزایش اثرات داروها توسط پیروکسیکام:
مشتقات 5- آمینوسالیسیلیک اسید، داروهای با خاصیت ضد پلاکت، آلیسکایرن، آمینوگلیکوزیدها، آمینولوولینیک اسید (موضعی و سیستمیک)، داروهای ضد انعقاد، آپیکسابان، بمیپارین، مشتقات بیس‌فسفونات ها، سفالوتین، کلاژناز (سیستمیک)، سیکلوسپورین (سیستمیک)، دابیگاتران اتکسیلات، دفراسیروکس، دئوکسی کولیک اسید، دسموپرسین، دکس ایبوپروفن، دیگوکسین، دروسپیرنون، ادوکسابان، انوکساپارین، اپلرنون، هالوپریدول، هپارین، ایبریتومومب تیوکستان، لیتیم، متفورمین، متوترکسات، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (انتخابی COX-2)، اوبینوتوزومب، اوماستاکسین، پورفیمر، دیورتیک های نگه‌دارنده پتاسیم، پرالاترکسات، کینولون ها، ریواروکسابان، سالیسیلات ها، تاکرولیموس (سیستمیک)، فرآورده‌های تنوفوویر، داروهای ترومبولیتیک، تولپریسون، اوروکیناز، ونکومایسین، ورتپورفین، آنتاگونیست های ویتامین کا

افزایش اثرات پیروکسیکام توسط داروها:
آکالابروتینیب، آسه‌متاسین، الکل (اتیل)، بلاک کننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II، مهارکننده‌های آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین، کورتیکواستروئید ها (سیستمیک)، سیکلوسپورین (سیستمیک)، داساتینیب، دکس کتوپروفن، دیکلوفناک (سیستمیک)، امولسیون‌های چربی (بر پایه روغن ماهی)، فلبیناک، فلوکتافنین، گلوکزآمین، گیاهان (با خاصیت ضد انعقاد/ ضد پلاکت)، ایبروتینیب، اینوترسن، کتورولاک (نازال و سیستمیک)، لیماپروست، دیورتیک های لوپ، مورنیفلومات، مولتی ویتامین/ فلورید (حاوی ویتامین‌های آ، دی و ای)، مولتی ویتامین/ مینرال (حاوی ویتامین‌های آ، دی، ای، کا، فولات و آهن)، مولتی ویتامین/ مینرال (حاوی ویتامین‌های آ، ای و بدون آهن)، نفتازون، اسیدهای چرب امگا-3، پلوبیپروفن، پنتوسان پلی سولفات سدیم، پنتوکسی فیلین، فنیل بوتازون، پروبنسید، آنالوگ‌های پروستاسیکلین، مهارکننده‌های انتخابی باز جذب سروتونین، مهارکننده‌های باز جذب سروتونین/ نوراپی نفرین، سدیم فسفات‌ها، تالنیفلومات، تنوکسیکام، دیورتیک های تیازیدی و شبه تیازیدی، تیپراناویر، تولپریسون، داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای (آمین نوع سوم)، ویتامین ای (سیستمیک)، زالتوپروفن، زانوبروتینیب

تداخلات با غذا:
ممکن است در صورت مصرف همراه با غذا شروع اثر دارو به تأخیر بیفتد.
راهکار: جهت کاهش احتمال بروز ناراحتی گوارشی همراه با غذا یا شیر تجویز شود.

هشدار ها پیروکسیکام

اين دارو در موارد زير بايد با احتياط فراوان مصرف شود.
بيماري التهابي يا اولسراتيو قسمت فوقاني يا تحتاني مجراي گوش (شامل بيماري Crohn، ديورتيكوليت، قرحه گوارشي، كوليت اولسراتيو) ، هموفيلي يا ساير اختلالات خوني شامل اختلال عملكرد انعقادي يا پلاكت‌ها، عيب‌كار كليه، استوماتيت، بيماران سالخورده(به علت عوارض كليوي و كبدي) بيماراني كه احتمال بروز خونريزي و زخم گوارش در آنها زياد مي‌باشد. خونريزي از ناحيه ركتوم و آنوس، هموروئيد، التهاب و ضايعات ركتوم و آنوس و التهاب ركتوم. (جهت مصرف شياف).

توصیه های دارویی پیروکسیکام

1.اين دارو نبايد بيش از مقدار توصيه شده مصرف شود.
2. در صورت مصرف اين دارو در درمان آرتريت ، دوره درمان با اين دارو بايد كامل شود. جهت دستيابي به پاسخ مطلوب ، ممكن است حداقل 2 هفته زمان نیاز باشد.
3. درصورت فراموش شدن يك نوبت مصرف دارو، اگر رژيم درماني بصورت يك يا دو قرص در روز باشد، در صورت به ياد آوردن طي يك يا دو ساعت پس از نوبت فراموش شده، آن نوبت بايد مصرف شود. اگر رژيم درماني بصورت بيش از دو قرص در روز باشد ، به محض به يادآوردن ،‌آن نوبت بايد مصرف شود،مگر اینکه تقریبا زمان مصرف نوبت بعدي فرا رسیده باشد. مقدار مصرف بعدی نیز نباید دو برابر شود.
4. دارو بهتر است همراه با غذا مصرف شود تا تحريك گوارشي كاهش يابد.
5. مراجعه منظم به پزشك در صورت مصرف طولاني مدت، به منظور بررسي پيشرفت درمان توصيه مي‌شود.
6. احتمال بروز حساسيت به نور وجود دارد.
7. در صورت مشاهده علائم شبيه آنفولانزا (لرز، تب يا درد عضلاني) قبل يا همزمان با بثورات جلدي ، بايد به پزشك مراجعه شود.