بادرنجبویه

نام علمی گیاه: Melissa Officinalis
نام انگلیسی: lemon balm، balm mint
خانواده: Lamiaceae
ملیسا در یونانی به معنی زنبور عسل است چون گل های سفید این گیاه زنبور عسل را جذب می کند.
گیاه بادرنجبویه در پزشکی موارد مصرف متعددی دارد. بعضی از این موارد مصرف خوراکی عبارتند از: اضطراب، بی خوابی، سوء هاضمه، تهوع، نفخ، بیش فعالی،دیسمنوره، سردرد، دندان درد، عفونت، آلزایمر، روماتیسم، فشارخون بالا، کولیک .
مصرف تنفسی: در درمان آلزایمر
موضعی: در درمان تبخال، کمرس زخم های جراحی(روغن های آروماتیک اثرات فوق العاده ای بر روی زخم ها دارند. از این جهت که این روغن ها اکسیژن ناچیزی دارند و باکتری های هوازی به اکسژن زیادی احتیاج دارند.)،بی حس کننده موضعی، نیش حشرات.
مقدار مصرف:
چای/کپسول/پودر: 1.5 تا 4.5 گرم پودر خشک بصورت دم کرده 3 بار در روز.
کرم: عصاره 1 به 70 دو تا چهار بار در روز در محل ضایعه..
تنتور:1 تا 3 میلی لیتر 3 بار در روز
عصاره غلیظ شده: 60 قطره روزانه
اسانس: استنشاق

قسمت های مورد استفاده گیاه: برگ، روغن برگ که محتوی سیترونلول، سیترال و سیترونلال به همین دلیل به روغن بادرنجبویه لیمون بالم نیز گفته می شود.
ترکیبات شیمیایی آن: کافئیک اسید، انواع فلاونوئید، رزمارینیک اسید.