دیفلونیسال دارویی ضد التهاب غیر استروئیدی از مشتقات اسید سالیسیلیک است که با مهار سنتز پروستاگلاندینها در بافتهای محیطی، اثرات ضد درد، ضد التهاب و تببر خود را اعمال میکند. این دارو دارای نیمه عمر طولانیتری نسبت به آسپرین است.
۱. موارد مصرف تأیید شده
دیفلونیسال عمدتاً برای تسکین علائم مرتبط با درد و التهاب در شرایط زیر تأیید شده است:
درد خفیف تا متوسط:
- کاربرد بالینی: دیفلونیسال برای تسکین دردهای حاد مانند دردهای پس از جراحیهای کوچک، از جمله جراحیهای دندانی (کشیدن دندان) یا اپیزیوتومی (بریدگی پرینه در زایمان)، و همچنین آسیبهای اسکلتی عضلانی (مانند پیچ خوردگی و کشیدگی) مؤثر است.
- توضیح برای پزشک: به دلیل نیمه عمر نسبتاً طولانی، معمولاً با یک دوز اولیه بالاتر (دوز بارگیری) شروع میشود و سپس دوزهای نگهدارنده به صورت دو بار در روز تجویز میگردد که امکان تسکین پایدار درد را فراهم میکند.
آرتریت روماتوئید:
- کاربرد بالینی: برای درمان علامتی و کاهش التهاب، تورم، سفتی و درد مفاصل در آرتریت روماتوئید استفاده میشود. این دارو در مدیریت طولانیمدت التهاب مزمن مفاصل کمککننده است.
- توضیح برای پزشک: هرچند دیفلونیسال یک درمان اصلاحکننده بیماری نیست، اما میتواند به طور مؤثری علائم را کاهش دهد و کیفیت زندگی بیمار را بهبود بخشد. تجویز دوزهای نگهدارنده دو بار در روز، رعایت برنامه درمانی را برای بیمار آسان میکند.
استئوآرتریت:
- کاربرد بالینی: برای تسکین درد و کاهش التهاب مرتبط با استئوآرتریت (سائیدگی مفاصل)، به ویژه در بیمارانی که تحمل یا پاسخ مناسبی به سایر ضد التهابهای غیر استروئیدی ندارند.
- توضیح برای پزشک: هدف درمان در استئوآرتریت، تسکین درد و بهبود عملکرد است. دیفلونیسال میتواند به عنوان بخشی از یک استراتژی مدیریتی شامل درمانهای غیر دارویی به کار رود.
۲. موارد مصرف خارج از برچسب
برخی شواهد بالینی و مطالعات، کاربردهای دیگری را برای دیفلونیسال مطرح کردهاند که مورد تأیید رسمی همه مراجع نظارتی نیست، اما در عمل بالینی مورد توجه قرار میگیرد:
آمیلوئیدوز ترانستیرتین:
- کاربرد بالینی: دیفلونیسال به عنوان یک عامل تثبیت کننده پروتئین در درمان آمیلوئیدوز ناشی از جهشهای ارثی پروتئین ترانستیرتین (پلینوروپاتی ارثی) و همچنین نوع کاردیومیوپاتی آن (آمیلوئیدوز قلبی) به صورت خارج از برچسب استفاده میشود.
- توضیح برای پزشک: این دارو از طریق اتصال به پروتئین ترانستیرتین، از تجزیه آن به مونومرهای ناپایدار که مسئول تشکیل رسوبات آمیلوئید هستند، جلوگیری میکند. مطالعات نشان دادهاند که دیفلونیسال میتواند پیشرفت اختلال عصبی را در بیماران مبتلا به این بیماری به تأخیر بیندازد. در مواقعی که دسترسی به درمانهای خط اول پرهزینه (مانند تافامیدیس) وجود ندارد یا در مراحل اولیه بیماری، دیفلونیسال با دوزهای پایینتر (مانند ۲۵۰ میلیگرم دو بار در روز) به عنوان یک جایگزین مقرون به صرفه در نظر گرفته میشود. با این حال، باید خطرات مصرف مزمن ضد التهابهای غیر استروئیدی در بیماران قلبی را در نظر گرفت.
سردرد عروقی:
- کاربرد بالینی: برخی منابع، استفاده از دیفلونیسال برای تسکین انواع سردردهای عروقی (مانند میگرن) را به عنوان کاربرد خارج از برچسب ذکر کردهاند، اگرچه این کاربرد کمتر رایج است و درمانهای خط اول ترجیح داده میشوند.
- توضیح برای پزشک: این کاربرد به دلیل خواص ضد التهابی و ضد دردی قوی دیفلونیسال مطرح شده است. با این حال، به دلیل مشخصات عوارض جانبی و وجود داروهای اختصاصیتر برای میگرن، استفاده از آن محدود است و تنها در موارد انتخابی و مقاوم به درمان ممکن است مد نظر قرار گیرد.