۱. موارد مصرف تأیید شدهوارفارین یک داروی ضد انعقاد خوراکی است که با مهار سنتز فاکتورهای انعقادی وابسته به ویتامین K عمل میکند. موارد مصرف تأیید شده آن شامل پیشگیری و درمان ترومبوز و عوارض ناشی از آن است:
۱.۱. پیشگیری و درمان ترومبوز وریدی و عوارض آن
توضیحات بالینی و کاربردی: - ترومبوز وریدی عمقی (DVT): درمان اولیه یا پیشگیری ثانویه از لخته شدن خون در وریدهای عمقی، معمولاً در پاها
- آمبولی ریه (PE): پیشگیری و درمان لختههایی که از وریدها به سمت ریهها حرکت کردهاند
- کاربرد بالینی: در موارد ترومبوز حاد، وارفارین به طور همزمان با یک ضد انعقاد تزریقی (مانند هپارین با وزن مولکولی پایین) شروع میشود و تا زمانی که نسبت نرمالشده بینالمللی (INR) بیمار به محدوده درمانی هدف برسد (معمولاً ۲ تا ۳) ادامه مییابد
۱.۲. پیشگیری از عوارض ترومبوآمبولیک ناشی از بیماریهای قلبی
توضیحات بالینی و کاربردی: - فیبریلاسیون دهلیزی (AF): پیشگیری از سکته مغزی و آمبولی سیستمیک در بیمارانی که دچار فیبریلاسیون دهلیزی (با یا بدون بیماری دریچهای) هستند، با توجه به ارزیابی خطر (مانند استفاده از معیار چادس واسک)
- جایگزینی دریچه قلب: پیشگیری از لخته شدن خون بر روی دریچههای مصنوعی قلب (چه مکانیکی و چه بیولوژیکی). در مورد دریچههای مکانیکی، وارفارین اغلب درمان مادامالعمر ضروری است و ممکن است اهداف نسبت نرمالشده بینالمللی بالاتری مد نظر باشد
- کاربرد بالینی: با توجه به خطر بالای سکته مغزی در این بیماران، حفظ نسبت نرمالشده بینالمللی در محدوده درمانی، اصلیترین دغدغه پزشک است
۱.۳. پس از سکته قلبی
- توضیحات بالینی و کاربردی: کاهش خطر مرگ، سکته قلبی مکرر و حوادث ترومبوآمبولیک سیستمیک (مانند سکته مغزی) پس از یک سکته قلبی اخیر
- کاربرد بالینی: تجویز آن معمولاً به عنوان یک درمان کمکی و در بیمارانی با ریسک بالای آمبولی (مانند وجود ترومبوز داخل قلبی یا نارسایی قلبی شدید) مد نظر قرار میگیرد
۲. موارد مصرف خارج برچسباستفاده از وارفارین در شرایطی که رسماً توسط سازمانهای نظارتی تأیید نشدهاند، اما بر اساس شواهد بالینی و راهنماهای درمانی در عمل پزشکی پذیرفته شدهاند:
۲.۱. سندرم ضد فسفولیپید
- توضیحات بالینی و کاربردی: این یک اختلال خودایمنی است که با تشکیل لختههای خون در شریانها و وریدها مشخص میشود
- کاربرد بالینی: وارفارین اغلب به عنوان درمان استاندارد برای پیشگیری ثانویه از لخته شدن خون در بیماران مبتلا به این سندرم استفاده میشود. راهنماهای بالینی معمولاً یک هدف نسبت نرمالشده بینالمللی بالاتر (مانند ۲.۵ تا ۳.۵) را در موارد عودکننده این سندرم توصیه میکنند
۲.۲. پیشگیری ثانویه از سکته مغزی و حملات ایسکمیک گذرا
- توضیحات بالینی و کاربردی: پیشگیری ثانویه از سکته مغزی و حملات ایسکمیک گذرا در بیمارانی که دچار تنگی میترال روماتیسمی هستند اما فیبریلاسیون دهلیزی ندارند
- کاربرد بالینی: اگرچه داروهای ضد پلاکت (مانند آسپرین) معمولاً در خط اول درمان برای پیشگیری ثانویه از سکته مغزی غیرقلبی استفاده میشوند، اما در شرایط خاص مانند وجود ترومبوز عودکننده یا شرایط دریچهای خاص، وارفارین همچنان یک گزینه مهم است
۲.۳. پیشگیری از ترومبوآمبولی وریدی در کودکان
- توضیحات بالینی و کاربردی: استفاده از وارفارین در برخی کودکان مبتلا به ترومبوز وریدی عمقی یا آمبولی ریه، یا کسانی که دستگاههای قلبی عروقی خاصی دارند
- کاربرد بالینی: اگرچه هپارینهای با وزن مولکولی پایین معمولاً در کودکان ارجح هستند، اما وارفارین در مواردی که نیاز به درمان ضد انعقاد طولانیمدت وجود دارد و منع مصرفی برای آن وجود ندارد، استفاده میشود. دوز و نسبت نرمالشده بینالمللی هدف باید به دقت بر اساس سن و وضعیت بالینی کودک تنظیم شود