آسپاراژیناز در درمان لوسمی حاد لنفوسیتیک به کار می رود. همچنین در درمان لوسمی حاد میلوسیتیک و میلومنوسیتیک، لنفوماهای هوچکینی و غیر هوچکینی و ملانوسارکوما مصرف شده است.
آسپاراژیناز آنزیمی است که باعث تجزیه آسپاراژین به اسید آسپارتیک و آمونیاک می شود. بعضی از سلول های بد خیم بر خلاف سلول های سالم بدن قادر به سنتز آسپاراژین نیستند. آسپاراژیناز در سنتز پروتئین، DNA مداخله می کند.
به میزان خیلی کم از سد خونی- مغزی عبور می کند. توسط سیستم رتیکولواندوتلیال متابولیزه می شود. نیمه عمرتزریق عضلانی آن 49-39 ساعت و تزریق وریدی 30-8 ساعت می باشد. 33-23 روز بعد از قطع درمان، دارو دوباره در خون ظاهر می شود.
در صورت وجود یا سابقه پانکراتیت، نباید مصرف شود.
واکنش های حساسیتی و آنافیلاکسی، کاهش فاکتورهای انعقادی پلاسما، سمیت کبدی( از جمله تغییرات چربی)، التهاب لوزالمعده، تهوع، استفراغ و دپرسیون CNS از عوارض جانبی مهم و نسبتاً شایع دارو هستند.
دارو با وینکریستین، گلوکوکورتیکوئیدها یا کورتیکوتروپین، آلوپورینول، کلشی سین، متوترکسات، انسولین یا داروهای خوراکی کاهش دهنده قند خون تداخل دارد.
در صورت بروز پانکراتیت، درمان با دارو باید برای همیشه قطع شود.
با توجه به احتمال بروز واکنش حساسیت مفرط به دارو، قبل از اولین تجویز و مواقعی که یک هفته یا بیشتر بین دو تزریق فاصله می باشد، انجام آزمون داخل جلدی توصیه نمی شود.
برای بررسی دقیق دوزها،عوارض جانبی،هشدارها و جزئیات کاربرد داروها،می‌توانید به وب‌سایت Drugs.com مراجعه کنید.
در شرايط خاص و نظارت ويژه پزشك قابل استفاده است: مطالعات حیوانی مواردی از عارضه جانبی برای جنین نشان داده است و مطالعات انسانی به اندازه کافی در دست نیست. منافع دارو در مقابل خطرات احتمالی، تعیین کننده مصرف یا عدم مصرف این دارو در دوران بارداری است.
| کد ژنریک | نام شکل دارویی | پرخطر | دما | حیاتی | برچسب هشدار بالا |
|---|---|---|---|---|---|
| 00113 |
ویال آسپارژیناز |
|
|||
| 09037 |
ویال پگ آسپارژیناز |
|
|||
| 11585 |
ویال آسپارژیناز |
|
